Цаст ууланд янгир даарахаар
Цайлган ээжээ санаад байх юм
Цагаахан уян сэтгэлийг нь бодохоор
Цантсан хяруунд нулимс унах юм
Зохиогч: Урлаг
Гэгээн гэгээн бодол хөглөрүүлж
Гэнэхэн насны хайраа би дурслаа
Намар намрын навчис шиг эмзэгхэн
Намайгаа бас чи санаа болов уу
Сүүтэй энгэрийг нь чичрээж
Уйлахад минь сэрүүн ээж минь
Суугаа хоносон шөнө
Одноос олон байгаа даа
Сийрсэн гэрийн чинь үүдэн дээр
Чанасан хоолыг чинь тавьсан шүү
Шинж муутай гахайнуудаа
Шиншлээд хаашаа явчхаа вэ
Аминаас нь тасарсан амь билээ чи
Ачлалтайхан ээжийгээ хайрлаж яваарай
Сэртэс хийтэл цочоон сэрээж ээжийнхээ
Сэтгэлийг нь битгий чилээгээрэй
Нөмгөлж гэрлээ задгайлах бүсгүй сарны гивлүүрнээ
Нvдэн болор шүүдэр бөнживхийлээд сувдархад
Зөөлөн шаргал гунигаараа навчис дэвсэж мэлмэрлээ
Зөөхий шаргал бүүвэйгээ зүүдэлж саналаа ээжээ
Сүмэн өвс сэтгэлд бөхөлзөхөөр нь
Сүүдрээ нууж алхмаар байдаг
Гэндүүхэн залуу насны минь
Гэмшихээс айгаагүй хайр минь
Цэнгэлийн шөнүүдээс өөрийгөө харамлаж
Цэцэг шиг өвөрөө чамдаа хадгалсан
Мартахсан гэж үргэлж бодсон ч
Маргааш нь дахиад л үгүйлсэн
Гуниг бүхнээ инээдээр хийсгээд
Гэгээн мөрөөдлөөр жигүүрлэн ниссэн
Дуу шиг яруухан тэр л гэгээн өдрүүдийн
Дурлал шиг ассан залуу нас минь
ЖИЙЖҮҮЛ ХОТЫН МААНЬ ЖИНТЭЙ ЯГААН ТОРГООРОО
ЖИНДҮҮНИЙ БУЛАНГААР ШАГЛААД ОЁСОН ЮМ АА ХӨ
ЖИНМЭЙСЭН ЛУНМАЙСАН ХАС ЭРДЭМ ХОЁРИЙГ ЭЭ ХӨ
ЖИНХЭНЭ ЯНЗААРАА ШАГЛААД ОЁСОН ЮМ АА ХӨ