Саруул танхимдаа золоор золгож
Салах зайгүй ижилдсэн бидний
Охь эрдмийн шимийг хүртсэн
Оюутан нас минь насны баясгалан
Зохиогч: Урлаг
Үүл үүл нь гарлаа гээд
Хуртай хургүйг нь мэдээнэ үгүй еэ
Үг үгээ оллоо гэхэд
Үнэн худлыг мэдээнэ үгүй еэ
Газрын холоос дуралзсан аавын өргөө цайвалзсаар
Галбын шанхан говийг өдөржин туулсаар золгоно доо
Бүсгүй хөмсөг шиг саран үдшийн гэгээнд эрхэлсээр
Буурын зогдорт зүүгдсээр толгодын цаагуур шингэнэ
Бороо дандаа асгараад л байв чиг
Бодлоор минь норж угаах биш дээ
Болчимгїй нас минь холдоод байв чиг
Бууралхан ижийдээ ойртох биш дээ
Сэтгэлд минь дуу шиг уянгалж ирсэн болохоор чинь
Зїрхэнд минь хайр шиг нисэж ирсэн болохоор чинь
Хамгаас илїї хайрласан юм шїї їр минь
Хатан заяаг чинь бїївэйлсэн юм шїї їр минь
Хүслийн бороо шивэрч л байвал
Хүүгээ та минь хүлээж л суугаа
Хөхрөх тэнгэрт шувууд нь жиргэх
Хүү чинь тандаа яарч л явна
Энгэртээ тэвэрч өхөөрдөн өсгөсөн
Энхрий хайрын борхон үр минь дээ
Эх дэлхийгээ тойроод явна уу даа
Эрдмийн шимийг хүртэн сууна уу даа
Хурын усанд цэлмэсэн байгаль нэгэн заяа
Хуурын эгшгэнд цэнгэсэн сэтгэл нэгэн жаргал
Хүний заяа тэтгэсэн ээжий нэгэн заяа
Хүлгийн дөрөөнд хүргэсэн аав нэгэн жаргал
Өглөө мандах нарнаас өрсөж ургахдаа
Үргэлж дулаахан харцыг чинь үгүйлсээр сэрдэг шүү, хань минь
Гуниг саринаах нүдэнд чинь эрхэлж жаргахдаа
Гэрэл гийсэн амьдралдаа цэцэг шиг сэргэдэг шүү, хань минь ээ
Гэр дүүрэн гэгээ татуулсан
Гэргий зандан бүсгүй чи минь дээ
Гишгэсэн газартаа цэцэг ургуулсан
Гэзэгтэй зандан тэнгэрийн бүсгүй еэ