Энгэртээ тэвэрч өхөөрдөн өсгөсөн
Энхрий хайрын борхон үр минь дээ
Эх дэлхийгээ тойроод явна уу даа
Эрдмийн шимийг хүртэн сууна уу даа
Зохиогч: Урлаг
Хурын усанд цэлмэсэн байгаль нэгэн заяа
Хуурын эгшгэнд цэнгэсэн сэтгэл нэгэн жаргал
Хүний заяа тэтгэсэн ээжий нэгэн заяа
Хүлгийн дөрөөнд хүргэсэн аав нэгэн жаргал
Өглөө мандах нарнаас өрсөж ургахдаа
Үргэлж дулаахан харцыг чинь үгүйлсээр сэрдэг шүү, хань минь
Гуниг саринаах нүдэнд чинь эрхэлж жаргахдаа
Гэрэл гийсэн амьдралдаа цэцэг шиг сэргэдэг шүү, хань минь ээ
Гэр дүүрэн гэгээ татуулсан
Гэргий зандан бүсгүй чи минь дээ
Гишгэсэн газартаа цэцэг ургуулсан
Гэзэгтэй зандан тэнгэрийн бүсгүй еэ
Зїрийн хэвлийгээс л зөөлхөн борлог уулс харагдана
Зөөлөн бїївэй сэтгэлтэй эмээгийн минь нутаг аа
Зїрхэн бор гэрийнхээ утааг тэнгэрт тэшїїлэн
Зөөхий идээгээ дэлгээд дөрөөн чимээ чагнаа даа
Хослохын заяанд учирсан
Ховорхон хань минь чамайгаа
Хажууд гэрэлтэн суухад минь ч
Харцандаа үгүйлэх шиг санагдана аа
Сэрвэй хүрэн уулсын залаа
Сэтгэлд тодхон майхан цахираа
Сэмрэх орчлонд хүйгээр холбоотой
Сэрүүн дулаан өлгий нутаг аа
Үрээн хайрлах сэтгэлээр
Уужим орчлонг хамтад нь хайрладаг
Хүнийг мөнхрөөх рашааныг
Хүү минь олно гэж боддог ээжий минь
Өхөөрдөн энхрийлэнхэн даахийг минь үнэрлэн
Өвөр дээрээ бөөцийлөн эрхлүүлж
Өөжин дээр минь эсгийгээр үнэг хайчлан домносон
Өвгөн буурал аав таныгаа
Алтан нарыг тооноо гээд
Алаг дэлхийг гэрээ гэвэл
Хөх тэнгэрийг мөрлөн өндийсөн
Хос багана нь чи бид хоёр оо