Үүрийн гэгээ намайг сэрээхэд
Би чиний халамж хайрыг чинь сансаар
Сэтгэл минь бээр ч байна бүхнийг умартан
Өөрөө өөртэйгөө чиний тухай ярих юм
Зохиогч: Урлаг
Энэ орчлонд чамайгаа би
Минийх гэдэгийг чинь мэдсээр байж
Хэзээ чамдаа илчлэх болсноо
Харин ердөө би ухааршгүй
Алаг зүрхэндээ чамайг би бодон сэрхэд
Ахин унтаж чадахгүй нэг л мэдхэд өглөө болчих юм
Орон гэртээ ч тогтохгүй оргилуун тэр үед
Орчлонд би чамайгаа үгүйлнэ
Өнчин дэрэн дээр нойр хулжаад
Өнийн ирээдүйг сэтгэн байхад минь
Өөрийн эрхгүй чи минь бодогдож
Өр зүрх минь чам руу тэмүүлнэ
Зүрх сэтгэл минь омголон
Ухаан бодол минь уужим сэргэлэн
Би цоглог оюутан
Нулимсанд живэн амьдралд гутарсаар
Насаа тоолох шиг өдрийг өнгөрөөхөд
Чиний л гэгдэх хамгийн сайхан чинь
Эхлэл болон биенээс чинь холдсоор
Энд байхдаа би юугаар ч дутаагүй
Санасан бүхэндээ зүтгэж л явна
Чи минь нулимстай гаргаж eгсeн eдрeeс хойш
Бүхий л үнэн сэтгэлээрээ санан сууна
Энэ өдрийг мартаж чадахгүй нь
Ээдсэн гуниг хоолойд зангираад
Харилцуур утасаа байсхийж шүүрээд
Харин ердөө өөрөө өөрийгөө мэдэхгүй нь
Чимээгүй шөнөөр хорогдон дассан ч
Чамайг баяртай гэсээр надаас холдоход
Тэр минь бодол санаанд минь тэвчих аргагүй
Сэрүүн бухимдал ноёлон бослоо
Униартана цэнхэртэх уулс толгодоо
Утаа нь суунаглан харагдах бор гэрээ
Хойморт заларч гэр дүүргэх аавыгаа
Хошуу ….сэн хүүгээ эрхлүүлэх ээжийгээ