Шөнийн гэгээн зүүдэнд минь
Хөтлөлцөөд надтай гүйдэгсэн
Өдрийн ариун бодолд минь
Гэрэлтээд дандаа буудагсан
Зохиогч: Урлаг
Өө чи сайн
Бодож байна бүтээж байна миний чи сайн
Сайн хүмүүсийн төлөө байна
Шалдаа буулгүй чигээрээ явдаа
Тэр өдөр болзоондоо очиж чадаагүй ээ би
Тэсэлгүй чамайгаа холоос хараад буцсаан
Тэнгэрээс дөнгөж буусан цагаан хун шиг
Тэврээд авмаар маш өнгөлөг чи байсаан чи байсаан
Хаврын бүлээн бороо надтай цуг норсон
Хайрын анхны зурвас бэх нь урсаж бүдгэрсэн
Ширээны ард сийлсэн үг бүхэн түүх өгүүлж
Чиний тухай бодол хайрын дуу болж эгшиглэнэ.
Чамайг бодсоор нулимсаа арчин суухдаа
Гэнэт чамайг ороод ирнэ гэж санасангүй
Гурван жил итгэл алдалгүй чамайг хүлээсэнсэн
Миний хуриман дээр ирнэ гэж санасангүй…
Амгалан цээжинд цохилох өр зүрхийг минь гийгүүлж
Амрагийн халуун хайр надад нар болон гэрэлтээд
Ариухан үнэнч дурлалдаа зүрхээ жаргааж явбал
Амьд яваа насны нэгэн жаргал болно.
Гол ус намуухан урсана
Галын дөл намуухан дүрэлзэнэ
Гоо бүсгүй намуухан инээмсэглэнэ
Дeрвeн зам усны гудамж дээхэн үедээ
Олон залуус цугларсан цуутай газар байлаа
Ший янгуу бvжиг танцад халуурсан
Шилмэл харчууд гоё хүүхнүүд ирдэг байлаа
Толгод хөтөлсөн нүүдэл нь
Бодолтой минь дэндүү адилхан
Тооройн шаргал говь минь
Ээжтэй минь дэндүү ижилхэн
Хөндийн цэцгийн аглаг шүүдрээр хөлөө гоёдог
Хүрэн толгойн сүүдрийн айзам хөгөөр хоолойгоо гоёдог
Зэрэглээтсэн талын бараан нүүдлээр харцаа гоёдог
Зээгэлтсэн шар толгодоор хаяагаа гоёдог