Наран саран ээлжлэн ээлжлэн
Нэг л мэдэхэд насыг нэмнэ
Нүгэл буяныг дэнслэн дэнслэн
Нэг л мэдэхэд жилийг тойрно
Зохиогч: Урлаг
Тогтуун дөлгөөн зантай
Тэнгэр аавынхаа хайранд умбаж
Тоонот гэрийнхээ хойморт
Тоглож өссөн есөн шагай
Бодож байсан сэтгэлээ ярин байж үнсье
Болчимгүй сулрах зүрхээ харан үнсье
( Хайраа өгснийхөө төлөө чамайгаа үнсье, үнсье
Ханилж суусан чамдаа би хайртай) 2 удаа
Тоосны үзүүрээс аавыгаа
Харах гэж зөнгөө би хуурна
Товолзтол хатируулсаад ирнэ гэж
Сэтгэлээ хүү чинь аргадна
Яг чам шиг амьдарч үзэхсээн
Яваад өгдөг буцаад ирдэг
Алдуурсан сэтгэлийг минь аргадах уу
Шаргал навчистай хамт
Цаст хайрхан хөвч хангай элсэн манхан
Цагийн уртад хувираагүй эгэл төрхтэй
Уул ус, ургамал амьтан буурал дээдэс минь
Уртын дуу, хүлгийн тоостой эх орон минь
Жаргалаа би зовлонтой эндүүрээд
Замын дунд сэгсэрч орхио юу
Жаргах нарыг ургахтай нь андуураад
Жаахан чамайгаа гомдоож орхио юу
Энэ орчлонд нэг насыг нэмлээ
Цэцэг ургах шиг цасан охид өслөө
Гоёл чимгээ зүүсэн ногоон гацуур
Гоо сайхан аз жаргал гялалзана
Уртын уянга дуу нь эгшиглэсэн
Тунгалаг Онон мөрөн минь
Уудам талын зүрхэнд булгилсан
Өргөн их уулс нурууд минь
Дөрвөн хөлтэй зовлого болж төрсөн минь
Хөх чоно миний буруу юу
Дөт замаар хоол хайгаагүй шүү би
Эр чадал хурдаараа амь зуудаг