Шивнэн шивнэх дуугий чинь
Шимтэн шимтэн сонсохдоо
Үнэн хайрын сэтгэл догдлоод
Үүр цайхыг би мэдсэнгүй
Зохиогч: Урлаг
Харь холын олон оддыг тоолж яаж барах вэ
Хан хорвоогийн зовлон жаргалыг туулж яаж дуусах вэ
Амьдралын их нугачаан дунд тоотой хэдэн нөхөд минь
Алдаж онож унаж боссон ч хамтдаа л байсан
Ханын хөндийн тулаан дунд
Халхын голын шуурган дунд
Анд Зөвлөлтийн дайчидтай
Хамт дандаа явсан юм
Элэг зүрхнээс уяатай
Энхрий Монгол нутаг минь
Эцэг эхээс заяатай
Эрдэнийн алтан өлгий еэ
Итгэлт сайхан хань минь дэргэд ч
Танаараа л дутаж явнаа би
Эвийлж хайрлах ээж минь байгаа ч
Таныгаа л үгүйлээд байх юм
Хуурай газрын хөрсөнд нь ээ хө
Хөсрийн өвс ч ургахгүй шүү дээ
Угаас унэнч сэтгэлгүй боловоос
Учирсныгаа зовоох л байлгүйдээ
Hari holiin olon ododiig toolj yaj barah ve
Han horvoogin zovlon jargaliig tuulj yaj barah ve
Amidarliin ih nuhachaan dund tootoi hedhen nuhud mine
Aldaj onoj unaj bosson ch hamtdaa baisaan
Алдаж явсан ч чиний аав хүн шиг хүн байсан гэж
Та минь дандаа дурсан ярьдаг юм
Алхаж яваа нь аавтайгаа адилхан шүү гээд
Энхрийлж намайг зүйрлээД байдаг юм
Галуун цуваа хөвөрсөн
Голын ус нь мэлтгэнсэн
Ганган байгаль хосолсон
Гоёхон намрын өнгө юм
Бороо шивэрсэн Москваг санаж байна
Бодол болсон зургийг чинь харан сууна
Тэгэхэд чи минь минийх байсан юм
Түүнээс хойш их хугацаа өнгөрчээ