Бодлын олон нугачаанд дунд бүдэрч яваа миний
Хүсэл мөрөөдөл хоёрын заагаар хөндлөн алхсан чамайг
Санах бүрийд зүрх булгилж
Санаа алддаг учирдаг хэдий ч
Зохиогч: Урлаг
Хөхрөн униартах тэнгэрийн мандалд
Элин халих хос шувууг хараад
Энэхэн сэтгэл мөрөөдлийн мананд умбаад
Эгэлхэн зүрх минь мөрөөднө
Шиврээ борооны шивнээ
Сэтгэлд нэгийг шивнээд байна даа
Амраг хонгор чи минь
Алдрайхан наддаа бодогдоод байна даа
Чингис хааны говь нь хө
Тэнгис далай шиг долгилноо
Хуурай шаргал манхнаар нь
Хулан тахь нь цойлноо
сэм сэмхэн сэтгэл үгүйлэн дуулан хүлээнэ
сэрүүхэн намрын үдэш зүүдлэн хүлээнэ
зөөлөн бороо сэтгэлд шивэрсэн ч чи ирээгүй
зүрхээ аргадан дуулан хүлээсэн ч чи ирээгүй
Сэрүүн намрын хүйтэн бороо
Сэтгэл юугий минь хөргөөд одлоо
Алаг нүдэн чиний дүрийг
Аюулхайд минь зураад арилгалаа
Шивнэн шивнэх дуугий чинь
Шимтэн шимтэн сонсохдоо
Үнэн хайрын сэтгэл догдлоод
Үүр цайхыг би мэдсэнгүй
Харь холын олон оддыг тоолж яаж барах вэ
Хан хорвоогийн зовлон жаргалыг туулж яаж дуусах вэ
Амьдралын их нугачаан дунд тоотой хэдэн нөхөд минь
Алдаж онож унаж боссон ч хамтдаа л байсан
Ханын хөндийн тулаан дунд
Халхын голын шуурган дунд
Анд Зөвлөлтийн дайчидтай
Хамт дандаа явсан юм
Элэг зүрхнээс уяатай
Энхрий Монгол нутаг минь
Эцэг эхээс заяатай
Эрдэнийн алтан өлгий еэ