Ариухан гэнэнхэн уйлж дуулж эрхэлсэн насандаа
Алдрайхан чамдаа анхны хайрынхаа үгийг хэлсээн
Хөврөн урсах бодлын зэрэглээ зөвхөн чиний дүрийг ургасаар
Хүслийн тэвчээр эрхгүй алдраад сэтгэлдээ ганцхан чамайг хайрласаан
Зохиогч: Урлаг
Чөтгөр шүгэлсэн түүнийгээ март
Нулимсаа арчаад над руу нэг хар
Чин үнэнийг хэлье тэр чамд хайргүй
Чимээ чагнаж хүлээх хэрэггүй
Тэнгэрийн ододыг хэд л гэж тоолсоныг
Тэргэл сарны туяатай чи санаач
Хайртай гэсэн үгээ хэндээ л гэж хэлсэнээ
Халуун зуны цэцэгтэй чи санаач
Сургууль минь чиний дэггүйхэн жаалууд
Сургууль чиний багын найзууд
Сургууль минь чиний багын найзууд
Одоо бид бүгдээрээ завгүй эрчүүд
Нуурын мандалд будан татаад
Намуун байгаль зүүрмэглэн нойрсоно
Саран авхай салхиар тоглон
Сайхан чиний минь нүүрийг илбэнэ
Шөнөжин бодол үймэрч сүүмийгээд
Сөнөсөн гариг шиг шоронгийн хана илчгүй
Санаанд өчүүхэн оч гялсхийн улалзахад
Салхи сэвэрхэн үлээж бөхөөх юм
Алсын алст жолоо заллаа даа
Аглаг хорвоог танихаар мордлоо би
Ариун үнэнээр сүүн сэтэглээ
Алтан дэлхийдээ өргөхөөр зорилоо
Уйдаж л сууна даа бүсгүйн заяа минь
Уудмын холд юм уу даа ханийн зураг минь
Уйтай шөнийн уртад үнэрийг чинь үгүйлж
Уйсан олны дунд царайг чинь хайна
Насан багдаа наадаж явсан
Нартай борооны дараахь
Солонго чи намайг юунд хуурав даа
Эрчлэн хөөсрөн тэнгисийн мандалыг шилтгээд
Эргэн зэврүүхэн сэвшээнд нь бодол жихүйц гэгэлзэнээ
Хүний сэтгэл гэгээн давалгайлах далай тэнгис юм
Хүний жаргал гэгээн дөлгөөхөн долгилох тэнгис юм