Амьдралын ширүүн нугачаанд
Ахин дахин хөл алдахгүй ээ би
Амжиж босоод шантралгүй
Аажуухан тайван алхана даа би
Зохиогч: Урлаг
Давалгаа мэт өндийнө
Дараагийн эгшинд замхарна
Замхрав хэмээн арилахгүй
Заяа сөрөн өндөлзнө
Шар үстэй царайлаг охин байсан
Шал дэмий бүтэн жил хүлээсэн
Анх эхлээд тэр намайг гуйсан
Арван сар хамт тэгээд байсан
Онгон тайгын сарнай шиг
Ариун танхил гэргий минь
Оюун эрдэнийн хэлхээ шиг
Нулимсанд нь мэлмэрнэ
Би бол хүн хэн нэгний хуулбар мөн бас адилхан бүгд адилхан
Нэг нүдээр чи нэг нүдээр би
Цагаан хар үүлэн дунд бөхийж нуугдсан бараан үүлнээс нь айсан
Чи надаас айна би тэрнээс айна
Би бол хүн хэн нэгний хуулбар мөн бас адилхан бүгд адилхан
Нэг нүдээр чи нэг нүдээр би
Цагаан хар үүлэн дунд бөхийж нуугдсан бараан үүлнээс нь айсан
Чи надаас айна би тэрнээс айна
Өдөр бүхэн хүний дурсамж
Удаан хүлээх миний гудамж
Хэзээ чи над руу хархуу
Хэлэх өдрийн нар чинь ирэв үү
Цагаан үүлэн дээгүүр
Замын машин дундуур
Чамаас түрүүлж би гарлаа
Цагаа орхиод гарсан
Хаалгаа хаа хүйтэн байна
Телевизор асаахгүй
Тэврэхгүй би чамайг
Уулзахгүй уучлахгүй
Fly away with you looks like a bird
Find the place out to look
I will come to see you there
After when you get there