Зүсрэх бороотой гурван намар
Зүрхний шархыг минь эдгээсэн
Зүгээр дээ хонгор минь зүгээр ээ
Зүүдэндээ чамтай учрахаа больсон
Зохиогч: Урлаг
Итгэл минь би чинийхээ хайрлуу
Яг өнөөдөр ирж л явна аа
Санаж хүссэн өчигдрийг мартуулахаар
Сэрүүн зүүд чинь болж ирнэ
Номин хөх тэнгэрээс
Цас хаялан орлоо
Нов ногоон модод
Баярын гоёлоо зүүлээ
Үнсэлтээрээ сэрээдэг үнэнч энхрий занд чинь
Ухаарлаар угтдаг эгэл дотно занд чинь
Уулзахын хүслээ тээж өдөр бүхэн тэмүүлсээр
Үнэний хорвоогоос дурлал гэдгийг мэдэрлээ
Хаврын тэнгэр сэтгэлд минь үймрээд
Чиний минь үгүйд би чинь эзгүйрнэ
Хайрын бороо шивэрсэн шөнөөр
Чамайгаа мөрөөдөн хононо
Тэр өдөр санаандгүй алхаж явсан
Тэр өдөр жирийн л нэг өдөр байсан
Гэтэл сар дээр туяарч байсан
Гэтэл надад сайхан дурсамж санагдсан
Хаа хамаагүй залууд
Итгэхээс би айна
Надаар тоглочивол яана даа
Учраад холдох хайр гэж бодоогүй
Уйлаад хоцрох нулимс гэж санаагүй
Үүдэнд ирэх хөлийн чинь чимээнээр
Үргэсэн янзага шиг цочиж явсан
Намайг эзгүйд чи ганцаардав уу
Нууцхан жаргалаар дутав уу
Биеэсээ үгүйлэх хайраар
Хүслээ аргадан явна уу
Холбоо тасраад хоёр жил таван сар
Чиний дугаартай симийг утастайгаа алдсан
Намайг олж ирнэ гэж хүлээсэн хугацаа
Харин одоо мартаа юу хэмээн итгэл алдсан