Сөгнөгөрийн голын ус нь
Сэрүү татаад урсана даа хөө
Сэргэлэн жаахан чи минь ээ хөө
Сэтгэлийг минь татаад мишээнэ дээ хөө
Зохиогч: Урлаг
Нартай борооны дусал шиг
Нүд гялбам хурцхан өнгөтэй
Найгаж байгаа ой шиг
Намуун зөөлөн аястай
Үүрийн гэгээ тэтгэсэн
Өглөө нарны туяан дор
Үдийн наран илчээрээ
Цэцгийн дэлбээг өргөх шиг
Анхны мөнгөн хяруу талын алганд буулаа
Алсын түмэн одод тоолж болмоор шингэрлээ
Улаан шаргал наран уулсын цаагуур шургалаа
Уйтгар гунигийн сүүдэр цээжний минь уганд хургалаа
Хол газрын айлчин, халуун нутгийн шувууд
Хавар цагийн анхны яргуйг çóóñààð ирлээ
Хүний энэхэн хорвоогоос чамайг л гэж хайсаар
Хайрын совин тавилангаар бид учирлаа
Эгэл атлаа тун дулаахан
Энгийн боловч бас даруухан
Сэтгэл уярам зан ааль чинь
Эзэмдсээр намайг уяраасан
Булбарайхан үрээ тэвэрхэд
Бүүвэйн дуу эрхгүй аялах юм
Сэвлэгнийхэн ариухан үнэрт
Сэтгэл нялхарч сүү ивлэх юм
Цэн хунгийн далавчин дор бууралхан хорвоо гуниж
Цэцгийн дэлбээ царцсан будант намрын сард
Цээжин доторх бодол минь шүүдэрт талаар хөвөрч
Чиний зүг цойлон цойлсоор шүлгэн давалгаа болжээ
Эргэн бүжих цасны ширхэгүүд
Энхрий чиний гараар илбэх шиг
Эгнэн зэрэгцэн зугаалах чи минь
Илхэн тодхон жаргалаар мялаах шиг
Цастай гудамж гантиг шиг цайж
Цацрах гэрлээр туяарч мишээхэд
Холын тэнгэрт одод инээгээд
Хонгор чи минь дэргэд ирнэ