Би чамайг хайрлаж харамлаж
Бие сэтгэлээ чамдаа зориулж
Гэнэн залуу насаа намрын навчис шиг гээчихээд
Гэгээн хүслэнд цаламдуулж явна даа
Зохиогч: Урлаг
Дурласан сэтгэл минь
Дундуурхан хоцорсон ч
Дуундаа уярахаараа чамайгаа бодох юм
Дутуу орхисон хайрын үгийг чинь
Дун шөнийн нойронд гүйцэт санах юм
Өндөр тэнгэрт заяасан болохоор чинь
Өглөө нарыг тосон хүлээх юм
Өглөө нараа гэрлээр тэтгээд
Өнийн холын чамайг илгээх юм
Дөнгөж дэлбээлсэн цэцгийг хайрламаар
Дөлгөөн урьхан намуухан аястай нь хайрламаар
Зуны нарлаг өдрийг зөгнөнө
Зөөлөн дулаан энхрийлэн хайрламаар
Үүлэн чөлөөний энэхэн амьдралд
Өөрийгөө ч таниагүй төөрч явна уу
Өврөөс минь алдуурсан шувуухай минь чи
Үүрээ олохгүй нисэж л явна уу
Хатуу зөөлөн хоногийн хүрдийг
Хайраараа дэвтээж явахад чинь
Халуун сэтгэлийг чинь сэвтүүлсэн бол
Хайрт минь чи намайг уучил
Гэрэлт орчлонд мэндэлсэн
Чиний төрсөн өдөр
Мянга мянган сарнай шиг
Анд найзууд чинь цугларлаа
Тэр намайг дурсдаг болов уу
Тэр намайг үгүйлдэг болов уу
Тэртээх өдрүүдийг санадаг болов уу
Тэмүүлсээр учирсаныг мэддэг болов уу
Дөнгөж тайтгарсан сэтгэлийг минь
Хайрын шаналалд унагаагаад хэрэггүй
Дуугүй би саад болохгүй холуур тойрье чамаасаа
Дусал нулимс шүүрсэн дурсамжаа үүрд орхие
Сэхүүн салхи чи хэзээ ирэв
Хичнээн олон жил аялж байна даа
Орчлонг үгүйсгэж өөлсөөр
Гэрт минь дахиад л ирэв үү