Сэрүүн намрын үдэш
Сэтгэлийн минь бороо шивэрнэ
Холын тэртээд хун шувууд
Хагацал хэлэн дэвэн одно
Дэвэн дэвэн дэвэн одно
Зохиогч: Урлаг
Намрын өнгөөр хайлаас шаргалтана хайлаас шаргалтана
Нарсны нөмөрт болзоонд зогслоо болзоонд зогслоо
Навчисын тоогоор хүслээ шивнэлээ хүслээ шивнэлээ
Намайг гэсэн сэтгэл буруугүй сэтгэл буруугүй
Хатан сүйх бөгж чинь гар хайрч
Харцанд унасан гуниг чинь зүрхэнд тусч
Хуурамч гэдгийг олж харахааргүй байсан тэр үед
Хэн нь хэнээрээ тоглосныг хэлж яаж тогтох вэ
Хайрлахаа ч алддаа чамайгаа
Хааяа хааяа бодсон байх юм
Хэлэгдэж яригдахаас дандаа айж
Хий дэмий зовсон байх юм
Чи миний хайрын наран
Чин зүрхний хүслийн минь саран
Энэхэн сэтгэлийг догдлуулсан
Энгийн биш миний нандин хайр
Дандаа л өөрөө намираад байна
Даавуу дээлний минь хээ юү дээ
Давааны салхи нь илээд л байна
Догдлох сэтгэлийн минь өнгө үү дээ
Мөнгөн өнгөөр хорвоог цайлган
Тэргэл саран тэнгэрт хөвнө
Мөрөөдөл сэтгэлийг хайраар ундаалж
Үнэнч чи минь зүрхнээ тодхон
Хүний нүднээс нууцхан бодоод хүлээсэн болзоонд чи
Яаран ирдгээ мэдэх үү
Хүсэл даллаад бий болсон мөрөөдлийн өртөнцөд
Хууртаж дассаныг мэдэх үү
Захгүй говийн үзэсгэлэн
Загийн шугуйд дулаан
Дулаан говийн хаваржаандаа
Дуучин ээж минь суугаа даа
Өчнөөн орой зөвхөн өөрийн тухай би
Чив чимээгүй гэрт бодолд автан хэвтлээ
Өнгөрсөн бүхнээ эргэн санахад одоо
Бүхий л хүслээ гүйцээсэн шиг санагдана