Чи миний хайрын наран
Чин зүрхний хүслийн минь саран
Энэхэн сэтгэлийг догдлуулсан
Энгийн биш миний нандин хайр
Энэхэн сэтгэлийг догдлуулсан
Энгийн биш миний нандин хайр
Зохиогч: Урлаг
Хэнээс ч илүү чи
Хээнцэр залуу биш
Зөвхөн ааш чинь
Зүрхийг минь хөндсөн
Шөнөжин шаагих бороо
Чиний тухай ярих юм
Сэтгэлийн гунигаа би сонсоё
Сэрүүн зүүдээ
Ширхэг ширхэгээр будран хаялах цасан ширхэгүүд
Сэвшин үлээх өвлийн салхи нь намуухан дулаахан
Сэтгэл хүртэл нэг л хачин тайван жаргалтай
Шинэ жилийн цагаан шөнө дулаахан амгалан
Гуниг шивнэх гэрлийн дор болзоонд зогссон юм уу
Гудамж дагуу ургах сарнайд зүрхээ өгсөн юм уу
Зүв зүгээр явсан сэтгэл энэхэн зөрлөг дээр
Зөн зовин татсан мэт гэнэт догдлох чинь юу вэ
Хэнд ч өгөөгүй миний нандин хайр
Үүл шиг нүүгээд хаашаа ч явахгүйг мэдэж байна
Зүүдэн дотроо ургуулсан миний хайр
Зөн совингоороо биднийг учруулжээ
Би чамайг хайрлаж харамлаж
Бие сэтгэлээ чамдаа зориулж
Гэнэн залуу насаа намрын навчис шиг гээчихээд
Гэгээн хүслэнд цаламдуулж явна даа
Дурласан сэтгэл минь
Дундуурхан хоцорсон ч
Дуундаа уярахаараа чамайгаа бодох юм
Дутуу орхисон хайрын үгийг чинь
Дун шөнийн нойронд гүйцэт санах юм
Өндөр тэнгэрт заяасан болохоор чинь
Өглөө нарыг тосон хүлээх юм
Өглөө нараа гэрлээр тэтгээд
Өнийн холын чамайг илгээх юм
Дөнгөж дэлбээлсэн цэцгийг хайрламаар
Дөлгөөн урьхан намуухан аястай нь хайрламаар
Зуны нарлаг өдрийг зөгнөнө
Зөөлөн дулаан энхрийлэн хайрламаар