Нар сартай энэ амьдрал
Хар цагаан баяр гунигтай
Yргэлж бишийн энэ учрал
Сонин бас содон байх юм
Зохиогч: Урлаг
Уулын оройд хөх саран үүлэнд умбана
Бид хоёр янаг хайраа илчиллээ
Хайраа илчиллээ
Шөнө дундын тэнгэр оддын дунд амгалан
Амрагийн нvд талимааранхан эрхэлнээ
Зүрхэнд гал нэмнээ.
Чамайг бодож өнгөрүүлсэн үдшийн дараа
Шөнө болгон чи миний зүүдэнд орох юм
Сайхан үг харц хоёрт чинь би итгээд
Санаандгүй олон мөч өнгөрчээ
Санаж байна уу хайрт минь,
Чи бид хоёр анх танилцаж байхад
Сайхан дуу чамдаа аялж өгснийг
Харин одоо чи минь алс хол байхад
Хааяа тэр дууг сонсоход сэтгэл минь тайвширдаг
Цас хаялсан өвлийн үдэш
Цайлган чамдаа би очсон
Сар гаруй уулзаагүй ч тэр үү
Санасан байсан чамайгаа би
Хуурын аялгуу нь зүрхийг уяраасан ч
Утсан лимбэний эгшигт үзэгддэг сэн
Хээрийн өвсний үнэр шингэсэн
Хайлган ижийн минь царай үгүйлэгдэх юм даа
Хайрт минь чи миний амин эрдэнэ
Хань минь чи миний ганцхан амьдрал
Халуухан хайраараа ивээлэн уусая
Хайлан уясъя, хоёулаа хорвоог туулъя
Салхи талын алганд дэлбээгээ нээсэн
Сайхнаас сайхан цэцгийг чамдаа гээд
Өдөр өдрийн наранд гандаж байж түүчихээд
Yгийг чинь даалгүй үймэрч буцах тоолондоо
Хайртай байсныг чинь мэдсэнгүй
Хаалгыг минь тогшооч хайр минь
Хэзээ ч юм чи ирэх болохоор
Үүр цайтал тэгээд нар жаргатал
Үүд минь үргэлж нээлттэй байдаг
Хайрт минь чиний харц үргэлж надаас хол байх юм
Чам руу очих гүүрийг би эрээд олохгүй юм
Харвах төдий од шиг чи минь харагдаад өнгөрлөө
Харилцуурын цаана чиний хоолой сонсогдоод тасарлаа