Хүний нүднээс нууцхан бодоод хүлээсэн болзоонд чи
Яаран ирдгээ мэдэх үү
Хүсэл даллаад бий болсон мөрөөдлийн өртөнцөд
Хууртаж дассаныг мэдэх үү
Зохиогч: Урлаг
Захгүй говийн үзэсгэлэн
Загийн шугуйд дулаан
Дулаан говийн хаваржаандаа
Дуучин ээж минь суугаа даа
Өчнөөн орой зөвхөн өөрийн тухай би
Чив чимээгүй гэрт бодолд автан хэвтлээ
Өнгөрсөн бүхнээ эргэн санахад одоо
Бүхий л хүслээ гүйцээсэн шиг санагдана
Ээжийн бүүвэйн уяхан дуу
Эцгийн дулаан дөлгөөхөн харц
Өлмий тэнцсэн гэрийн хоймор
Мэлмий сунгасан цэлгэр уужим
Үлэмж дотно дүрийг чинь би мартий
Үгйлсэн өдрийнхөө тоог ч мартий
Үүргэлэх шөнийн зүүдээ мартий
Үнэн гэж байдгийг мартий
Харанхуй шөнө айж явтал би
Гяхарч дуугарсан модон хаалганаас
Гүн амьсгаа саарал нөмрөг
Гишгэх газаргүй сонин царай
Чи миний дууг дуулаач
Жигүүртэн шувуудыг уяртал дуулаач
Хамаг амьтныг сэрээтэл дуул
Хурмастын дагиныг чи иртэл нь дуул
Жигүүртэй юм шиг залуу насны
Жинхэнэ боловч гэнэн хайр
Алсаа бодоогүй чи бидэн хоёрын
Амьдрал болоогүй тэрхэн учрал
Зүүд, нойрны минь дотроосоо хө
Зүрхний маань Гоолингоо үзэгдээд байхын маа хө
Зүчлэн захиж хэлсэн үг нь ээ хө
Зүрхний минь дотор хадаастай байхын маа хө
Бодлын хаяанд зэллэх солонго хөтлөн
Болор цагаан бороо шивнээд
Ээнэг элгээ дагсан хос тогоруу
Энэ л бороонд биесээ дуудахад