Бороон дундуур бид 2 явна
Борхон царай чинь гунигтай харагдана
Хэнзхэн нүдэндээ гуниг мэлмэрүүлж байж
Хэлэхгүй нүглийн хардалт авчирна
Зохиогч: Урлаг
Өглөө битгий болоосой
Yүр битгий цайгаасай
Өөрийнхөөрөө чамайг
Хайрлая би хайрлая
Чи хаана нуугдчихаад
Чимээгүй дуу аялана вэ?
Харанхуйд дурлах хар нүдийг минь
Хариулан байж юунд ширтэнэ вэ?
Хэрвээ хүмүүс цэцэгхэн гэвэл
Хээр талын хэнзхэн сарнай би
Арвин дэлхийн ачлалт ээж таныгаа
Алганы толион дээр ургасан байж таарнаа
Таалцсан чулууны хагасыг атгаад холдсон найзаа
Талын халтар хөндийд саналаа би
Дээлийн борхон энгэрээ чихрээр гоёдогсон
Дэнжийн салхи өндийх хавраар саналаа би
Үрээн хайрлах сэтгэлээр
Уужим орчлонг хамтад нь хайрладаг
Хүнийг мөнхрөөх рашааныг
Хүү минь л олно гэж боддог ээж минь
Жалгын чинээ атираатай
Магнайн тань олон үрчлээ
Жаргааж ердөө амжаагүй
Үрээс чинь болсон шүү ээжээ
Тэвэр улаан наран
Зулай дээрээс төөнөхөд
Тэрлэг нь хүндэдсэн ээжийгээ
Өр өвдөхийн эрхэнд дуулна
Алган дээрээ бөмбөрүүлсэн
Айлын хооронд үүрсэн
Азай буурал ээжийнхээ
Ачийг яаж хариулна даа
Нарлаг хорвоод жаргаах гэж
Наддаа ээж минь заяасан билээ
Ухаарч гүйцээгүй гэнэн сэтгэлийг
Уужим болгон тэлсэн билээ
Уужим болгон тэлсэн билээ