Эргэн тойронд шивнэх хов живээр
Чи бид хоёрыг салгах гээд чадаагүй
Хэн ч биднийг ийм удаан эвтэйг
Жаргалтай хосууд гэж үнэндээ бодоогүй
Зохиогч: Урлаг
Болор тунгалаг бороотой өдөр дэгжин хүүхний дэргэд би очоод
Болох уу таньтай танилцъя гэхэд
Буруу хараад ширвэж зогслоо
Аялан дуулах чиний минь хоолойтой
Адилхан өнгөөр уянгалан ганганаад
Алаг нүдний сормуус шиг дэрвээд
Аглаг тал дээгүүр шувууд буцлаа
Нар жаргаж шөнө эхэллээ
Сар шиг манддаг ээж ээ
Огторгуйн гэрэлт одод болсон ч хамаагүй ээ
Орхиж надаас бүү одоорой
Аавдаа би түргэн очоод үнсүүлмээр санагдах юм
Амин нөмөр бараагийг тань санаад л байна
Гутаг суусан хацраа үнэрлүүлмээр бодогдох юм
Гунигийн сүүдэр үрээс чинь хурдан үргэнэ дээ
Өвлийн төгөлд цор ганц мод ногоон хэвээр
Өнгөрсөн шөнө орсон цас түүнд дурлаад хайлжээ
Өөрийгөө зориулж мөчирт нь буугаад хайлах нь
Энэ цас яг над шиг дурлажээ
Гал шиг дүрэлзэх залуу нас
Ганцхан олдох амьдралаа
Ганцхан энд л буруу замаар явах гэж үү чи
Би чиний уран цэцэн үгэнд автахгүй
Би чиний ганган дэгжин өнгөнд хууртахгүй
Би чиний зузаан хэтэвч мөнгөнд дурлахгүй
Би чамд таалагдах гэж урдуур хойгуур чинь гүйхгүй
Эрт урьдаас эхтэй эрийн гурван наадам
Эхлэнэ, 9н хөлтэй тугаа зална
Дов газрыг тал болтол наадаж сууна
Гурван өдөр шөнийг зогсохгүй наргиж сууна
Амьдралын урсгалд хөтлөгдөн
Алгуурхан хөвөх гэнэн сэтгэл
Араншин ихтэй амьдралын ээдрээг
Аргадан байж туулахаас яах вэ