Зүрхнийхээ үгийг чамд хэлюу гээд
Зөн билгээрээ би мөрөөдөн суухдаа
Харцаараа чамтай ярьсан билээ
Тэр мөчөө санаач
Зохиогч: Урлаг
Yүлсийг алсруу салхи туугаад явахад
Чи нойрслоо би явлаа
Yймэрсэн сэтгэлд гуниг дуудан чи намайг дагуулна
Өдөр өдрийн наран намайг чамайг гийгүүлнэ
Алсын уулс цэнхэртэн униартахад
Аягатай тарагнаас яргуй үнэртэнэ
Аялгуут дуу сэтгэлд минь нялхархад
Ангир уургандаа янзага тэмүүлнэ
Эзэн бидний алтан хөмрөг
Энгүй тансаг байгальдаа хайртай
Эрин зууны наран дэнлүү
Эрдэмт хүний бүтээлд хайртай
Ээлжлэн солигдох дервен улирал
Ээлжлэн еерчлегдех хунии амьдрал
Аяны шувууд ирэх хаварт дуртаи би
Анхны борооноор алхах буур ч дуртаи
Төрсөн нутгийн үзэмж шингээд
Танхилхан чамайг үзэсгэлэн болгожээ
Төрүүлсэн эхийн чинь намба шингээд
Танхилхан чамайг энхрийхэн болгожээ
Гунигт дуу бүү аял, хонгор минь
Гунигт дуу бүү аял, хонгор минь
Гунигт дуу бүү аял, амраг минь
Сайн сайхан бүхнээрээ жаргалыг хөглөе
Санаа чимсэн үзэгсэлэн гоо хорвоог хөгөлнө
Зүс зүсний гэгээ инээдтэйгээ ижилсдэг
Зүйрлэшгүй төгс төгөлдөрийг дээдэлнээ
Шенедее орсон цасан ширхэг
Өглеен нарны туяанд гялбам
Яг л уун шиг эмзэгхэн тууниигээ
Хэзээ ч би гомдоохгуи
Гангар дуутай ангир шувуу
Гандах намраар нисээд одноо
Арван наймтай аавын хөвгүүд
Ардын цэрэгт тэнцээд мордоно