Анхнаасаа чи бид хоёр учрах ёсгүй байж хайрт минь чи сайн сонс
Хэн хэндээ хайртайдаа нь гол нь биш намайг уучлах ёсгүй байж
Зохиогч: Урлаг
Гэрэлт цагаан саран үдшийн тэнгэрт гийлээ
Гэнэн явсан нас минь мөрөөдлийн дуутай уянгаллаа
Нойтон сормуустай буцсан чамайгаа санаад уйллаа
Нойроо хулжаан үүрийг хамтдаа угтах сан
Янзаган цагаан цээжийгаа
Дээлэн цаанаа хаагаа юу
Янагийн хөмсгөн уруулаа
Зүүдэн цаанаа нуугаа юу
Сурагчийн ширээн дээр дэлбээлсэн
Ягаахан туузтай цэмцгэрхэн учрал
Суусан ширээн дээр дөхөж очсон ч
Сэтгэл рүү нь өнгийж амжаагүй гэгэлхэн гуни
Зүрхний лугшилт түг түг цохиолно
Зүүдний дагина зүг зүг нисчихлээ
Хайртай гэдэг үг хийсчихлээ
Халуун сэтгэл хууртан нисчихлээ
Давхиад очиход дэндүү алсхан
Дассан сэтгэлд минь дэндүү ойрхон
Давхиад очиход дэндүү алсхан
Дассан сэтгэлд минь дэндүү ойрхон
Цэцгийн дэлбээнд алчуур унагах шиг
Чамдаа би хайраа үлдээлээ
Сэтгэл минь зунаараа дэлгэрсээр байтал
Сэрүү татаад даарах шиг
Эмзэг яаруу гэнэн сэтгэл
Учрах хайрыг хүлээнэ
Өдөр шөнийг тэвдээнэ
Өглөөний салхийг угтан мөрөөдлөө илгээсэн
Шөнийн саранд итгэж өөрийн хүслээ шивнэсэн *2
Чиний зүрхний нэгэн тал
Миний цээжинд цохилно гэж
Чихэн дээр минь энхрий зөөлнөөр
Чи минь хааяа шивнэдэг
Чиний нүдээр би ямар харагддаг бол
Уруулд чинь миний уруул ямар амттай вэ
Хайрлaсан харцыг зүрх чинь мэдэрдэг үү
Чиний хүслээр би яаж хайрлах вэ
Чиний сэтгэлд хайр минь ямар өнгөтэй вэ