Эгэлхэн даруухан тэр нэгэн бүсгүйг
Эзэнгүй зүрхэндээ би олохын мөрөөдөл
Болохгүй юм шиг санагдавч
Бодол санаа минь эргэлзэвч
Зүрх минь нэг л үгийг хэлэхийг хүснэ
Зохиогч: Урлаг
Наран надруу инээнэ Саран хот дээр гийнээ
Цас бороо бодол шивэрнээ
Чамаас ирсэн дурлал Сэтгэлд итгэл нэмнээ
Зөөлөн өнгө аялгуу эгшиглэнэ
Нулимс минь бороо мэт урсаад
Нууцхан гуниг бодолд эргэлдээд
Нуугдмал сэтгэл зүрхэнд урсаад
Эгэл чамдаа итгэл алдарлаа
Анхнаасаа чи бид хоёр учрах ёсгүй байж хайрт минь чи сайн сонс
Хэн хэндээ хайртайдаа нь гол нь биш намайг уучлах ёсгүй байж
Гэрэлт цагаан саран үдшийн тэнгэрт гийлээ
Гэнэн явсан нас минь мөрөөдлийн дуутай уянгаллаа
Нойтон сормуустай буцсан чамайгаа санаад уйллаа
Нойроо хулжаан үүрийг хамтдаа угтах сан
Янзаган цагаан цээжийгаа
Дээлэн цаанаа хаагаа юу
Янагийн хөмсгөн уруулаа
Зүүдэн цаанаа нуугаа юу
Сурагчийн ширээн дээр дэлбээлсэн
Ягаахан туузтай цэмцгэрхэн учрал
Суусан ширээн дээр дөхөж очсон ч
Сэтгэл рүү нь өнгийж амжаагүй гэгэлхэн гуни
Зүрхний лугшилт түг түг цохиолно
Зүүдний дагина зүг зүг нисчихлээ
Хайртай гэдэг үг хийсчихлээ
Халуун сэтгэл хууртан нисчихлээ
Давхиад очиход дэндүү алсхан
Дассан сэтгэлд минь дэндүү ойрхон
Давхиад очиход дэндүү алсхан
Дассан сэтгэлд минь дэндүү ойрхон
Цэцгийн дэлбээнд алчуур унагах шиг
Чамдаа би хайраа үлдээлээ
Сэтгэл минь зунаараа дэлгэрсээр байтал
Сэрүү татаад даарах шиг