Нүүрнээс чинь туяа цацарч нэвт гийгүүлнэ
Нүднээс чинь гэрэл бадарч толь томруулна
Зүрхэнд чинь лянхуя дэлгэрч нэвт харагдна
Зүүдэнд минь наран мандуулж сүлд сэргээнэ
Зохиогч: Урлаг
Ээрэм талын сэвэлзүүр салхи
Эцэж ядраад амарсан юм уу?
Амраг хосын яриаг сонсохоор
Амьсгаа даран чагнасан юм уу?
Уудамхан гудамжаар алхалж явахад
Улиангарын навчсаар салхи нь наадаад
Улаанбаатарын минь тунгалаг агаар
Уушиг цээжийг тэнийлгэн сэвших нь таатай
Саргүй шөнийн сувдан шүүдрийг
Шимсэн цэцэгс сэрүүн байна
Сэтгэлтэй чамдаа хэлсэн үгийг
Сэрүүн цэцэгс сонссон болов уу
Төрсөн нутгийн үзэмж шингээд
Танхилхан чамайг үзэсгэлэн болгожээ
Төрүүлсэн эхийн чинь намба шингээд
Хонгорхон чамайг энхрийхэн болгожээ
Нарлаг монголын цэлмэг тэнгэр доор
Найрамдалт нөхдийн цэнгээнт инээдийн дунд
Баяр хөөртэй сайхан танилцсан
Болгар найз минь сайн байна уу
Болгар найз минь сайн байна уу
Хааяа хүмүүс надтай дэндүү дотносох юм
Харин хэрэгтэй цагт олдохгүй ховорхон юм
Ингээд бодохоор бусдын амьдралыг давтахгүйгээр
Зөвхөн өөрөөрөө хэзээ ч буцахгүйгээр
Амьдарч байсныг минь мэдээгүй ээ чи
Хайрлаж байсныг минь анзаараагүй ээ
Харанхуйд нуугдсан сэтгэлээ би нээж
Хайрын захиагаа нулимсаараа чамд бичнэ
Дуулим орчлонгийн намуун үдшээр
Дурдитмал мөнгөн саран гийнэ
Дурлал хайрын минь гэгээн аялгуу
Дуурсан уянгалан зүрхэнд ууслаа
Цэлмэг тэнгэрийн саран дор
Чилээж л сууна даа сэтгэлээ би
Чимх зуурын зүүд хойроо
Чимж л явна даа чамаараа би