Мээдээ, Ганаа:
Халаасандаа мөнгөгүй явахад
Салхи хүртэл жихүүн
Хайртай ч гэж хэлж чадахгүй
Мээдээ, Ганаа:
Халаасандаа мөнгөгүй явахад
Салхи хүртэл жихүүн
Хайртай ч гэж хэлж чадахгүй
Дүүжүү алсаас ирээд
Дүүрэн амьсгаа авахад минь
Мөнхийн усыг амсах шиг
Цэлмэн цэлмэн уужраад
Дулаан харц чинь удаан үнэн
Дуусахгүй миний л хайр
Хэнийх ч биш миний хайр
Шөнийн тэнгэрт одод түгээд
Шөнийн саран орчныг гийгүүлж
Саяхан танилцсан чиний минь царай
Саран авхайгаас тодхон харагдах
Зүрхнийхээ үгийг чамд хэлюу гээд
Зөн билгээрээ би мөрөөдөн суухдаа
Харцаараа чамтай ярьсан билээ
Тэр мөчөө санаач
Yүлсийг алсруу салхи туугаад явахад
Чи нойрслоо би явлаа
Yймэрсэн сэтгэлд гуниг дуудан чи намайг дагуулна
Өдөр өдрийн наран намайг чамайг гийгүүлнэ
Алсын уулс цэнхэртэн униартахад
Аягатай тарагнаас яргуй үнэртэнэ
Аялгуут дуу сэтгэлд минь нялхархад
Ангир уургандаа янзага тэмүүлнэ
Эзэн бидний алтан хөмрөг
Энгүй тансаг байгальдаа хайртай
Эрин зууны наран дэнлүү
Эрдэмт хүний бүтээлд хайртай
Ээлжлэн солигдох дервен улирал
Ээлжлэн еерчлегдех хунии амьдрал
Аяны шувууд ирэх хаварт дуртаи би
Анхны борооноор алхах буур ч дуртаи
Төрсөн нутгийн үзэмж шингээд
Танхилхан чамайг үзэсгэлэн болгожээ
Төрүүлсэн эхийн чинь намба шингээд
Танхилхан чамайг энхрийхэн болгожээ