Ангилал: Жүжиг

Сайн байна уу, хайрт минь. Хүн хэн нэгнийг “хайрт минь” гэж дуудах эрхтэй бол би л чамайг тэгж дуудах хамгийн их эрхтэй хүн. Би чамд зуу зуун захиа илгээж байсан ч энэ бол хамгийн сүүлчийнх.

Намуухан хөгжмийн ая эгшиглэж бүдэг ягаан гэрэлд шилэн аягатай жүүсийг аяархан шимэн суухдаа өөрийн эрхгүй догдлон байгаагаа мэдэрч бугуйн дахь цаг нь дэндүү удаан явах шиг санагдаж, урьд нь дандаа хоцорч ирдэг байсан өөрийгөө буруутгаж, хайртыгаа яаж тэгж тэсгэл алдалгүй удаан хүлээдэг байсныг нь гайхлаа.

Намрын тунай муутай нар зун цаг аль хэдийн харьсныг илтгэж илчээ харамлан арай ядан гийж, шарласан навчис хүмүүсийн хөлд гомдолтойгоор гишгүүлнэ. Хэзээ нэгэн цагт таарна гэж бодож яваагүй, сэтгэл дотроо таарах бол уу гэж эмээж байсан хүнтэйгээ харц тулгаран зогсох Мичидмаа харцаа нуун дальдчихад Зоригоо мэндчилгээ болгон инээмсэглээд хажуугаар нь зөрөн өнгөрлөө.

Цахирмаа томоос том зөөлөн алчуур нөмрөн цонхны дэргэд зогсоод ээлжээ хүлээнэ. Өнөөдөр түүнийг хамгийн хүнд, хэцүү үзүүлбэр хүлээж байгаа. Энэ давааг давчихвал зэрэг ахиж, цалин нэмэгдэх юм. “Марко” шөнийн цэнгээний газарт ширээний хүүхнээр ажиллах болсоор гурван сар гаруй хугацааг үджээ. Халамцуу эрчүүдтэй зууралдан, дуулж, хуурдаж, инээн хөхрөн сууж байхдаа Цахирмаа гэртээ ганцаар үлдсэн таван настай хүүгээ бодсоор байдаг билээ. Ээж, хүү хоёрыг хувцсаа боож тэврээд гарахад нөхөр нь,

Хүний амьдралд юу ч тохиолддог. Жаргах цаг нэг байхад зовох цаг ч бас байдаг. Жаргал зовлон хосолсон хүний хорвоод хүн гэдэг нэрийг хайрлаж хамгаалж явна гэдэг бол хүн болж төрсөний эрхэм дээд заяа буюу. Амьдралын түмэн нугачаан дунд бүдэрч хальтирч явсан ч амьдралын чин үнэнийг ойлгоод засаж хүмүүжсэн нэгэн байхад золигт гарсанаараа дуусъя гээд өөртөө зовлон хурааж, зорилго хүсэлгүй насаа өнгөрүүлэх хүн нэрнээс цаашгүй хүн ч байдаг ажээ.

Тэр царай муутай. Гэхдээ л цаанаа л нэг сэтгэл татам дулаахан төрхтэй. Адайр муухай ааштай. Тэгсэн хэрнээ үг бүр нь сэтгэлд зүү мэт шивж ордог охин байлаа. Уулзья гэхээр “Үгүй” гэж зөрүүдлэнэ. Уулзахгүй дээ гэж бодохоор “Хүрээд ирээч” гэж дуудна.

Анхны цас том томоор малгайлан намуухнаар буусан өвлийн эхэн сарын тэр нэгэн өдөрсөн. Бараг навч хүртэл зарим нь хараахан шарлаж амжаагүй байж билээ. Гэнэт орсон цасыг харж хөөрсөн залуухан хосууд хотын гудамжаар хөтлөлцөн алхаад л…

Н.Бадарч. Арлингтон, Виржиния
Бургалтайд Ёндон гэж авхаалж сэргэлэн зантай, алиа хошин яриатай, аргагүй л хөгжөөнтөй эр амьдарч байлаа миний багад. Ёндонгийн эцэг Дагвынх амь зуулгын цөөн мал, амьдрал даатгах бурхан тахил, толгой хорогдох бор гэр, гол зогоох борог хоолтой жирийн нэг Бургалтайн айл. Эх Янжин нь гэрийнхээ бүх ажлыг өглөөнөөс өөрөө амжуулж явсаар үнээгээ ч саачихдаг, унаагаа ч юүлдэг, дээлээ ч оёчихдог, дэлээ ч хяргадаг ямарч эрээс дутахааргүй бүлтэй, нөр их ажилсаг хүн байсан гэдэг. Ёндон багадаа сумын бага сургууль дүүргээд цааш