Үзэсгэлэн сайхан Өүлэн хатан
Өргөө цагаан гэртээ нойрсож
Өлзий билэгт нэгэн зүүдээр
Өрлөг тэмүүжинг жирэмслэв
Ангилал: Утга зохиол
Хүлээж чи шаналсан, худлаа би амласан.
Өнгийн дэлбээ чинь анх унахад анзаараагүй,
Өдрийн халуунд нөмөр болоогүй, өөдгүй нэгэн.
Хожимдож ухаарсан ухаангүй гэнэн.
Гадаа нартай байвч
Бороо орохыг таашгүй
Галтай залуу байвч
Үхэл ирэхийг таашгүй
Надаас урван одох зуны
Хэлж зүрхлээгүй үгсийг намар гэнэ
Над руу шунан тэмүүлэх өвлийн
Хачин нууцлаг санаашралыг намар гэнэ
Aнхны шөнө аниргүй намуухан шөнө
Aхиж ирэхгүй охин насаа үдэх баясалт бас харуусалт шөнө
Aз жаргалын нулимс хацарт шингэн замхарах гэгээхэн хором
Aйдасын гашуун дусалууд аманд шорвогтох бүүдгэрхэн мөч…..
“Таг мартсан тангараг” шүлгийн номонд орсон шүлгүүд нь хүний амьдралын зорилго, мөн чанарыг нээн таниулсан өнгө аястай. Өнөөдөр хүмүүс материаллаг ашиг сонирхлыг амьдралынхаа уриа тунхгийг болгож байна. Тэгвэл энэ номын шүлгүүд амьдралын жинхэнэ утга учир юу болохыг танд сануулах болно.
Бороо салхитай болзоонд яваад үүлэн цаагуур нуугдчихаж
Болжмор үүрээр үүрээ орхиод нарлуу нисээд одчихож
Болзолт зүрхний тольтон дээгүүр амраг минь ирээд буцчихаж
Бодолд хээлсэн солонгон туяа гунихаас залхаад замхарчихаж
Амбагай хаан модон илжигэнд
Амьдаараа хадуулж байхдаа харамласан
Газар шороо
Есүхэй эцэг өстний хоронд
Ертөнцөөс халихдаа шивнэж үлдээсэн
Газар шороо
Хоёр найз өдрийн зоогоо барьж дуусав. Цайны газрын цонхоор олон хүнтэй цэцэрлэгт гудамж илхэн харагдана. Парисын зуны оройн дулаахан салхи гудамжаар яваа хүмүүсийг өдөн сэвэлзэж хаа нэг тийшээ моддын сүүдэр, чухам хаашаа урсана вэ гэдгийг нь хэн ч сайн мэдэхгүй сарны туяа туссан гол ус, шөнийн цохны гэрэл, алтан гургалдай дуулах алс тийш урин байгаа мэт тэдэнд санагдаж байлаа.
-Хөгширч байна даа, явж өглөө… Мөн ч уйтгартай байхчив. Урьд ийм сайхан орой хамаг биений цус буцлах мэт л байдагсан. Одоо ч уйтгарлаж гунихаас ондоо юмгүй болжээ. Ээ дээ, амьдрал гэдэг чинь юу гээчийн хурдан өнгөрдөг эд вэ! Гэж Анри Симон урт гээч нь санаа алдан хэллээ. Симон дөчин тавтай, гэвч бие нь хэдийнэ хүндэрч толгой халзарч эхэлжээ.
Туньж эрхэлсэндээ л гомдчих юм.
Тансаг бүхнийг чамаас нэхсэндээ биш ээ.
Хайрлаж харамласандаа л гомдчих юм.
Ховор эрдэнэ чамаас нэхсэндээ биш.
Энэхэн биений минь тал нь болохоор л гомдчих юм.
Энгэрийг чинь санан шаналсандаа л гомдчих юм намайг уучил.