Газрын хөрсөнд олуулаа ургасан мод шиг би андтай хүн
Гангийн халуунд хагдардаг өвс шиг би андгүй хүн
Галзуу эрчлэх хорвоод намайг түшдэг би андтай хүн
Ганьхарч ганхаад явахад намайг түлхдэг би андгүй хүн
Ангилал: Утга зохиол
Үр хүүхдээ орхиод хаашаа явах нь вэ аав минь та
Үүрдийн биш амьдралд хэдий болтол төөрөх вэ…
Ээжийн минь гараас хөтлөөд эрвэлзэж явсан зүрх
Эхийн хэвлийд байхад надад олон зүйлийг амласан
Цасан дээгүүр би нисэж байна
Манант шөнийн бүрэнхийд
Цав цагаан тал тэртээ доогуур
Алгуурхан урсана
– Хэзээ, хэний төлөө асгартал уйлах гээд л
Нулимсаа нөөгөөд байдаг юм бэ?,
Навчхан минь
Хаалга зөөлхөн тогшив. “Охин маань ирж байгаа юм байх даа” хэмээн ганцаараа ярьсаар Мөрөн буйдан дээрээс бослоо. Гэвч нам гүм. Тэр хаалга дээрээ очиж, хэсэг чагнаж зогссоноо буцав. Түүнийг буцаад алхаж байгааг мэдсэн бололтой. Дахиад л хаалга тогшив. Гайхан хаалгаа нээвэл Болдхүү гартаа жижигхэн цүнх барьчихсан зогсож байх нь тэр. Ирнэ гэж зөндөө хүлээсэн тэр хүн итгэлийнх нь гал бараг унтарчихаад байхад нэг л өдөр хаалгыг нь тогших юм чинээ санаагүйдээ гайхаж, балмагдан түүн рүү удаан харлаа.
Эр нэртэй эмийн төрөлтөнгүүдэд зориуллаа
Энгэсэг түрхэж таазаа шидэлсэн
Элдвийг өөлж шүлсээ үсчүүлсэн
Ээжийн охиныг хэрэгцээ болгож хардаг адгууснуудад бичлээ унш
Ээж минь хэзээ ирж башийлгах юм бол доо
Ирвэл нь ганц сайн айлгаж хашраадаг ч юм билүү
Эгээ аав хоёртой дэлгүүр хоршоо хэсээд л
Их л зугаатай байгаа байх даа өдийд лав
Саналаа хайрт минь чамайг, санах санахдаа
Салаа гэзгийнхээ сүлжээс бүхэнд даруулж
Салгуу хорвоогийн жаргал бүхэнд шигтгэж
Сар нарны хооронд гүүр барин гаталж
Сайхан бүхний цөмд дардас болгон мөнхөллөө
Чийглэг цагаан цас газарт унаад л хайлах шиг
Чиний гоо үзэсгэлэнгийн дэргэд би яасан хүчгүй
Намайг чи нар шиг халуун харцаар төөнөхөд
Чамайг би харж чадахгүй цас шиг хайлчих юм
Би эгээтэй л цочиж орхисонгүй. Миний өмнө өнгөрсөн долоо хоногт манай хотыг бүхэлд нь донсолгож орхисон хүн амины хэргийн тухай өгүүлсэн хавтаст хэрэг байна. Эрүүгийн цагдаагийн газраас хэрэг бүртгэлийг нь хийгээд манай албанд өгснийг дарга маань намайг мөрд гэж цохоод явуулжээ. Уг хавтаст хэргийн эхний хэсгийг уншаад л би таг гацаж орхив. Хөл, гараа мөчлүүлэн тарчилж нас барсан хохирогчийн зургийг хараад л шууд таньлаа. Тэрээр миний сайн таньдаг хүн яах аргагүй мөн байна. Тэр Гэрэлт байна. Би өөрийн мэдэлгүй хавтаст хэргийг эргүүлж хохирогчийн тухай “Хохирогч Т.Гэрэлт гучин зургаан настай; Эмч мэргэжилтэй…” гэх зэргээр бичжээ. Цааш нь үргэлжлүүлэн унших ямар ч чадал байсангүй. Харин ой ухаанд минь олон жилийн өмнө болж өнгөрсөн тэр нэгэн хачирхалтай дурсамж харван орж ирлээ.