Анхны цас том томоор малгайлан намуухнаар буусан өвлийн эхэн сарын тэр нэгэн өдөрсөн. Бараг навч хүртэл зарим нь хараахан шарлаж амжаагүй байж билээ. Гэнэт орсон цасыг харж хөөрсөн залуухан хосууд хотын гудамжаар хөтлөлцөн алхаад л…
Ангилал: Зохиол
Би гартай хүн
Би гаргүй хүн
Мөхөлт дайн хоёр гарыг минь
Мөчлөөр нь тасалж аваад явчисан юм
Хөрстийн амьдралд хөл алдсан
Хөлчүүхэн зүрхний минь тольтон дээгүүр
Шувууны сvvдэр шиг дайраад өнгөрсөн
Шунхан улаан залуу нас мину!
Эзэрхэг ноёд булаахгүй
Хийсэн ажилд тохируулан
Хэмжээ зүйгээр хувиарлана.
Энэ сайхан газарт
Энэхүү найраглал шинэ амьдрал цогцолсон монгол орны зэлүүд хөдөө нутагт өндөр хүчдэл хүрч цахилгаан гэрэл нэвтэрч буй агшинд урьдын цагт шөнийг гэрэлтүүлэх ганц хүчин зул, зулыг агуулдаг сав буюу ширмэн цөгц өнөөгийн цахилгааныг агуулан дамжуулагч өндөр хүчдэлийн цамхаг хоёрыг харьцуулж буй зохиолчийн үгээр эхэлж байна. Энэ хоёрын тухайд нэгий нь:
Н.Бадарч. Арлингтон, Виржиния
Бургалтайд Ёндон гэж авхаалж сэргэлэн зантай, алиа хошин яриатай, аргагүй л хөгжөөнтөй эр амьдарч байлаа миний багад. Ёндонгийн эцэг Дагвынх амь зуулгын цөөн мал, амьдрал даатгах бурхан тахил, толгой хорогдох бор гэр, гол зогоох борог хоолтой жирийн нэг Бургалтайн айл. Эх Янжин нь гэрийнхээ бүх ажлыг өглөөнөөс өөрөө амжуулж явсаар үнээгээ ч саачихдаг, унаагаа ч юүлдэг, дээлээ ч оёчихдог, дэлээ ч хяргадаг ямарч эрээс дутахааргүй бүлтэй, нөр их ажилсаг хүн байсан гэдэг. Ёндон багадаа сумын бага сургууль дүүргээд цааш
Хавийн уран эгч нарын оёсон дээлний
Ханцуй суганы ухлаадас нийлүүлж
Эрээн дээл буруу энгэртэй шагласан
Эхийнхээ сэтгэлийг эргэж одоо бодохноо
Эх бүхний хайрыг цуглуулж
“Энхрий” үрдээ өмсгөсөн байж…
Эль хуль-чимээгүйн дунд ужиг хатуу шорон,
Эрлэг номун хааны орд мэт “Улсын төв шорон”…
Энэ зууны чимээг өргөст тороор хориглож
Энд гагцхүү хар төмөр ноёрхоно..
“Устай чулуу тааралдвал үмхэж битгий тоглож байгаарай” могойны өндөг байгаа юм гэнэ лээ…
Тунчиг эрхэмсэг ихэмсэг алхлах энэ бүсгүй хэзээд л бусдын анхааралд өртдөг хэдий ч тунчиг намбалаг төрх, зөөлөн ааль нь үргэлж бүсгүйчүүдийн атаархлыг хорстол төрүүлнэ. Дутах зүйлгүй, өөлөх юмгүй түүний амьдрал тэр чигээрээ аз жаргал.