Өдөр өдөр өөрийн дуутай. Өглөө сэрэхэд л тухайн өдрийн дуу аманд орж эвлээд, өдөржингөө сэтгэлд аялагддаг. Зарим өдрийн дуу хачин инээдтэй, бүүр багадаа хэлд орсныхоо дараахан арай ядан сурсан туулайны тухай хоёр мөр, эсвэл бүр авцалдаагүй “Хурц-ий улаан тугаараа баярыг хүргэе дээ-ээ, нөхдүүд ээ…” гэх маягийн даавууны тасархай мэт тийм жаахан хэсэг ч байх нь бий. Тухайн өдрийн дууг хүн өөрөө сонгодоггүй. Дуу харин өөрөө түүнийг олж ирээд байдаг мэт Галсанд санагдана. Өнөөдрийн дуу, хаа очиж, аятайхан дуу таарчээ.
Ангилал: Утга зохиол
Жаргалтай нарны цацрагийг
Тоонон дээрээ аргамжиж
Жавартай шөнийн гурван одыг
Тотгон дээрээ залсан
Сайхны өмнө буруутгаж болохгүй олон харцнаас ангижрах юмсан
Сэтгэлээ илчлэх өнгө өнгийн зүрхнээс зугатааж үзлээ, зүсэж үзлээ
Санаа алдтал аашлах дүрс дүрсийн олон дурлалын суманд өртөөд
Сэтгэлээ дэвтээж явсан миний буруу, надад дурласан бусдын ч буруу…
Өмнөговь аймгийн залуу зохиогч Бүдээгийн Баярчимэг 2013 онд “Амин хэлхээ” сургамжит өгүүллэгийн номоо хэвлүүлэн уншигчдын гар дээр хүргээд байгаа бөгөөд мөн онлайн хэлбэрээр худалдаанд гаргажээ: Та бүхэндээ тус өгүүллэгийн номонд багтсан “Дусал ус..” зохиолыг хүргэж байна.
Дэггүйхэн үерхсэн дөрвөн найз ангийн андууд
Дүрсгүйхэн багын минь алтан үеүд …
… гэж банзан гитарын утсыг сэмэртэл балбан дуулах дөрвөн найзыг харсан хэн ч болов найз хэмээх эрхэм үгийн жинхэнэ мөн чанарыг ойлгох байсан биз. Магадгүй нүдээ жаахан доош буулгаж ширээн дээр мэлтэлзэх сархад дүүрэн хундагыг хараад энэ бодлоосоо татгалзаж ч болох юм
Дугжран унтах залуусаа сэрцгээ!
Үүр цайлаа, цаг хугацаа эрчлэн урсана,
Жамбалын бага охины адтай хоролгоныг Зүйлийнхэн бүү хэл тэндхийн чөтгөр ч андахгүй. Гурван сайхан эгчтэй, тэднийг нь худалч хүнд өлгийнөөсөө сугарав уу, үгүй юу л нутгийн харчуул булаацалдаад аваад суучихсан.
Би үеийнхээ хүүхдүүдээс намхан нуруутай гэдгээсээ ичихгүй.
Ээж минь намайг тээхдээ халуухан гараараа гаднаас минь илдэг байсан юм. Харин тэр халуухан гарыг нь амрааж ганц удаа шал угааж байгаагүйгээсээ ичиж байна.
Бодож сууна, надад дурласан гэх тэр нэгэн залуугийн тухай. “- Хүний урманд хурууныхаа үзүүрийг ч өгсөнгүй, хөгийн их зантай, ааш муутай амьтан юм даа чи” хэмээн хослол өмссөн цэмцгэр эрээс гарамгүй уур цацалсаар явж одсон тэр нэгэн залуутай тийнхүү гэнэт тааралдана чинээ зүүдэлсэнгүй.
Тэнгэрийн тунгалаг зэрэглээнд болжмор жиргэж л байвал би амьд явна!
Тэр шувуунд би хачин их хайртай!
Тэртээ уулын хормойд ой шуугиж л байвал би амьд явна!
Тэр эгшгэнд би хачин их хайртай,
Хайраар би амьдардаг аа!