сСайхан цэцэгийг ургуулах гэж цэцэгчин хүн сар, нар, ододыг шинжин, өөрийгөө умартаж, ямх ямхаар дээшлэх ишийг нь энхрийлж, навчийг нь чийглэж, дэлбээлэх анхны нахиаг нь өхөөрдөн ширтэж суудаг гэсэн. Би бол цэцэгчин хүн.
Ангилал: Утга зохиол
Түмэн минь мөхөхийг чи үзэхгүй
Үнэн минь алдрахыг чи үзэхгүй
Үлгэр минь дуусахыг чи үзэхгүй
Төрөл минь тасрахыг чи үзэхгүй
Араас хүн дагаад ээжээ хүү нь айгаад байна намайг тэврээч
Бие минь дагжин чичирч айдас бүрхээд харанхуй ирлээ
Намайг авч явах гээд нэг л хүйтэн хашгираан орилох чимээ
Цоо ширтэх тэр нүднээс айдас минь салахгүй би айж байна…
Богино зүү, урт зүү хоёр арвын тоон дээр зөрөлдөхөд хэдхэн минут үлдсэн байлаа. Түүний зүрх цагийн зүүний цохилт бүрийг тоолон маш хүчтэй дэлсэж, цээжин дотор нь халуу шатна. Мянгаа энэ л учралын төлөө сүүлийн гурван жилийг дутуу нойртой өнгөрүүлжээ.
Мэндийн гурван үгээ бүтэн хэлчихдэг
Мичидийн гялааныг ажиглаад тэнгэрээ таньдаг хүн байх юмсан
Явгарсан эр хүнд унаа юүлэх сэтгэлтэй
Сайхан гэж өөрийгөө эндүүрч байхад минь
Санаа тавьж чи надад дуу хүртэл дуулдаг байсан
Саллаа гэж өөрийнхөөрөө зүтгэж байхад минь
Санаа алдаад духан дээр минь нэг үнсдэг байсан
Нарги даа нарги бүсгүй минь чи
Надтай биш ч бусадтай нарги
Үзэсгэлэнт царайгаа гайхуулан цэнгэ
Үеийн залуутайгаа янаглан дурла
Эрчүүд минь дээ ухаантай байл даа
Эмзэг бас энхрий эхнэрүүдээ хайрла
Элдэвтэй жаахан үрсээ бод…
Vдэш Цагийн зvv чаг хийн урагшилна. Бvсгvй байн байн санаа алдан цагийн зvv ширтэн,орцонд чимээ гарах бvр хаалга руу очин дурангаар харна. Гэвч тэр ирсэнгvй. Vvр гэгээртэл нойргvй хvлээсэн бvсгvй тэсвэр алдан зvvрмэглэх мєчид хаалга торхийн дуугарч тэр орж ирлээ.
Алсын уулнаас жихүүн салхи сэвэгнээд л
Арван хоёрдугаар сарын гучин нэгэнд би хонинд явж байна
Эгэл малчинд энэ нь жирийн л хэрэг атал
Их хотын хархүү надад сонин мэдрэмж төрнө