Ангилал: Зохиол

Зэ. Номин цэнхэр зандан хүрний удамтай
Норов хүрэн, хонгор зээрдийн угшилтай
Элбэг хээрийн гайхам хурдыг дуурайсан
Идэр хээрийн үр хойчыг залгамжилсан

Эргэн тойрон хадтай Балбархайн хаваржаанд би
Эхний дуугаа чулуунд хадааж тєрсєн
Ээжээс анх тасарсан миний нялхын хvй
Энэ л бууцны чулуун дунд vлдсэн
Хvй дуу хоёр минь чулуунд шингээстэй

Би Монголоороо гоёдог

Хөх Азийн цээжин дээр ирж буцахын учир
Хүмүүний алтан заяа энд байхын учир
Туурайн тамгатай хөрсөн дээр
Унагатай хамт тэнцэж хөлд орохын учир
Тунгалаг шандны толиог
Хулантай хамт булаалдаж рашаан амсахын учир
Би Монголдоо мэндэлсэн

Дэлгэсэн тэрлэг шиг Монгол нутгийн
Гундсан шаргал сэжүүрээ,
Хошуулдсан хоргой шиг гучин гурван говийн
Худаг бараадсан өвгөдөө
Мартахын учиргүйд өрөвдөхдөө шүлэг бичиж сууна.
Ижийгээ дагаад аргалд явдаг байсан

Эсгий хийж байхад ирсэн хүн бүхэн

Цагаан эсгий цавгүй

Цааш нааш гавгүй

Цаснаас цагаан

Яснаас хатуу

Мөснөөс гөлгөр

Мөнгөнөөс үнэтэй

Урьд нэг баян айлын хуучин өвөлжөөн дээр, цагийн гачаал бэрхэд туйлдаж, цасан доор дарагдаж үлдсэн нэг ухна ишиг, бухан бяруу хоёр байжээ.

Гэтэл, удалгүй хаврын урин орж хамаг бодис шинэтэн, дулаан бүлээн болоход, цасан доороос арай амьтай гарч бага зэрэг тэнхэл ороод хоёулаа хамт явж байтал, зам дээрээс нэг чонын арьс оллоо. Түүнийг аваад цаашаа явтал, талд нэгэн цагаан гэр үзэгдлээ. Тэр зүг чиглэ, гадна нь очоод, арьсаа үүдэнд нь тавиад орж үзвэл долоон том чоно найрлан ууцгааж байна.