Yес үесхэн бороо нь хүртэл
Yйлэндээ эрхлээд уйлаад л байна
Yд дундын нас минь хүртэл
Yнэнд саатаад уясаад л байна
Зэл зэлийн шувууд нь хүртэл
Зунаа тойроод ганганаад байна
Зэрэглээ намхан тал минь хүртэл
Хүүгээ санаад өндөлзөөд байна
Саран саран
Намайгаа гийгээд л байна уу
Санаан чимээ
Шивнээд л байна уу
Уйлаад байна уу
Уугаад байна уу
Шивнээд л байна
Сэвшээд л байна
Хавар, намрын бороо нь хүртэл
Хацар хацрыг минь норгоод л байна
Ханатын таван хана минь хүртэл
Хүний заяаг нөмрөөд л байна
Өргөст өргөст хөндий нь хүртэл
Өлмийг минь үнсэн аргадаад л байна
Өөрөө өөрийгөө мартах хүртэл
Өөрий чинь би үгүйлээд л байна
Саран саран
Намайгаа гийгээд л байна уу
Санаан чимээ
Шивнээд л байна уу
Зүсрээд байна уу
Зүүдлээд байна уу
Yгүйлээд байна
Yнсээд л байна
Аяс аясхан бодол минь хүртэл
Санаандаа эргэлзээд туниад л байна
Амьдын цэнхэр жаргал минь хүртэл
Сэтгэлдээ эрхлээд уясаад л байна
Ангир ангир шувууд нь хүртэл
Нуур нуурандаа уйлаад л байна
Ардын номхон дүү минь хүртэл
Аргалын утаатай уугиад л байна
Саран саран
Намайгаа гийгээд л байна уу
Санаан чимээ
Шивнээд л байна уу
Уйлаад байна уу
Уугаад байна уу
Сэвшээд л байна
Шивнээд л байна
Уясаад байна уу
Уугаад байна уу
Сэвшээд л байна шивнээд л байна
