Уулын цас шиг ариухан явсан залуу насандаа
Уйлаад суух өдөртэй нүүрэлдэн хир суусан ч
Учирлаад аргадвал тайтгарах хорвоогийн жам нь
Уучлал гэсэн ганц үгэн дээр тогтдог гэлтэй…
Талын цэцэг шиг хээнцэрхэн явсан залуу насандаа
Тэвчээр алдран дурлалд хөл алдан явсан ч
Танхилхан өөрийгөө өрөвдөж нэг аргадаад
Ташуур өгөн амьдралдаа ханцуй шамлан ормуй…
Зөөлөн бороонд дуу аялан алхах залуу насандаа
Зовлон бэрхшээлд хөл тээглэн бүдэрсэн ч
Зорилго намайг түшиж босгоод түлхэж өгсөн
Золоор унасан газартаа шалбааг болон үлдээгүй…
Гэгээн мөрөөдлөөр амьдралаа зурсан залуу насандаа
Гундуу заяандаа гомдож гуниж явсан үе байдаг ч
Гашуун амтыг нь эртхэн сэтгэлдээ амталчихвал
Гэнэн зүрх минь хатуужин хашир суух нь лавтай…
Хагацал гэдгийг мэдэхгүй явсан залуу насандаа
Хайраас болж шаналалд хүлүүлсэн удаатай ч
Хорвоод байх олон хайрын дундаас үнэн нь ганцхан
Хүүний хүн болохдоо л ээжийнх гэдгийг ухаарч ойлгосон…
Үзэмж харах хүмүүний мэлмийд будаг зохицох ч
Үнэлж баршгүй сайхан гэдэг сэтгэлийнх байдаг
Үүрийн гэгээнд шүүдэр буулган уйлжээ суухад
Үнэнч сайн анд нөхөр л асуулгүй хажууд аргаддаг даа…
Хир үгүй бодлын гүнд төөрөлдөх залуу насандаа
Хүний мууг үзэн бахаа хангах хүмүүстэй учирсан удаатай
Хандаж хэлэх хэдхээн үгэнд минь уусч төрлийг олоод
Хар бараан амьдралыг аргадах сэтгэл бүхэн нь гэгээрээсэй…
www.URLAG.mn
