Энэ удаагийн дугаарын зочноор УДЭТ-ын залуу жүжигчин Б.Одончимэгийг урилаа. Тэрээр “Гэгээн муза-11” наадмаас “Шилдэг залуу жүжигчин”-ний шагнал хүртсэн юм. Түүнтэй амьдрал, уран бүтээлийнх нь тухай ярилцсанаа хүргэе.
-“Шилдэг залуу жүжигчин” болсонд баяр хүргэе. Өнгөрсөн жил бас өрсөлдөж байсан байх аа?
-Энэ жил “Наташагийн мөрөөдөл” жүжгээр өрсөлдсөн. Харин өнгөрсөн жил Д.Урианхай гуайн зохиол “Цонхоор харсан хүн” жүжгээр өрсөлдөж байлаа. Уран бүтээлчийнхээ хувьд жил ирэх тусам туршлагажиж байна. Энэ жил Серби, Тувагаас уран бүтээлчид ирж оролцлоо.
–Тэднээс монгол жүжигчдийн ялгарах гол онцлог юу байв?
-“Гэгээн муза-11” наадам нэг хүний жүжгийн төрөлд өрсөлдсөн уран бүтээлчдэд туршлага хуримтлуулах,
суралцах том боломж, сургууль болсон. Учир нь Орос, Серби, Тувад энэ төрлийн жүжиг эрчимтэй хөгжиж байгаа. Тэдгээр орны уран бүтээлчидтэй эх орондоо өрсөлдөнө гэдэг сайхан. Манай улсад нэг хүний жүжиг дөнгөж хөгжиж эхэлж байна.
–Нэг хүний жүжиг яагаад таны сонирхлыг татах болов?
-Зөвхөн жүжгийн монологоос сэдэвлэн тухайн дүрийн дотоод мөн чанар, хүсэл мөрөөдөл, сэтгэлийн гүн дэх нууцыг мэдэрч, тэр хүний ертөнцөөр амьдарна гэдэг гайхалтай юм. Нэг цагийн турш тайзан дээр ганцаараа тоглоно гэдэг жүжигчнээс олон чадвар шаарддаг.
-“Наташагийн мөрөөдөл” жүжигт юуны тухай өгүүлдэг вэ?
-Асрамжийн газрын, хайр энэрлийг мэдэрч өсөөгүй охин сэтгүүлч залууд дурладаг. Түүний хүчээр амьдралыг өөрөөр харж, дотоод ертөнц нь өөрчлөгдөж, илүү эмэгтэйлэг байхыг хүснэ, бүх зүйлээ түүнд зориулмаар санагдана. Гэвч дурласан залуу нь нэг өдөр ор сураггүй алга болдог. Хожим нь өөр бүсгүйтэй явж байхыг хараад Наташа түүнийг зодчихдог юм. Жүжгийн төгсгөлд тэр ял авч буйгаар төгсдөг.
–Наташа, Одноо хоёрт зан чанарын хувьд төстэй зүйл байсан уу?
-Надаас тэс өөр дүр. Би бол ээж, аавынхаа хайр халамжинд өссөн. Асрамжийн газар, ганцаардал гэдгийг мэдрээгүй. Наташагийн дүрийг бүтээхэд надаас олон зүйл шаардсан. Өөрөө, өөрийгөө 100 хувь эвдэж, өөрчлөх шаардлага гарсан.
–Та хэзээнээс театр орсон бэ?
-Би 2008 онд Сугар багшийнхаа удирдлаганд жүжигчний ангийг төгссөн. Тухайн жилдээ театрт ороод нэг жил дагалдан жүжигчин хийсэн. Түүнээс хойш драмын театртай амьдралаа холбож, тэр ягаан байшин миний хоёр дахь гэр гэж хэлэхээр болж.
–Театрт анх орчихоод айж, сүрддэг байв уу?
-Зөвхөн дэлгэцээр дүрийг нь харж, биширч, хүндэлж явсан уран бүтээлчидтэйгээ нэг газар ажиллана гэж бодоход сайхан байсан. Манай театрынхан залуу үеэ их дэмждэг. Бидэнд заана, зөвлөнө, сургана, зэмлэнэ. Тэднээсээ илүү ихийг сурахыг хүсч байна.
–Ингэхэд, “Аз жаргалын шок” кино үзэгчдийг уйдаагаагүй. Киногоо үзэгчдийн дунд суугаад үзэх ямар байсан бэ?
-Манай Б.Тамираагийн бие даасан анхны бүтээл. Нэг үеийн залуу уран бүтээлчид хамтарч бүтээсэн юм. Үзэгчдийн дунд суугаад киногоо үзэх хэцүү юм билээ. Хамгийн эхэнд “яанаа хүн инээх боловуу” гэж бодсон. Үзэгчдийг инээлгэх хэцүү. Нээлтийн үеэр Тамираа, Баяраа бид гурав гар гараасаа атгаад сууж байлаа. Хүн инээхээр жаахан өндийгөөд л. Гэхдээ явцын дунд хүмүүст таалагдаж байгаа нь мэдрэгдсэн. Олон хүн миний цахим хаягаар дамжуулж урам өгсөн. Бидэнд энэ нь л хангалттай.
–Бүсгүй хүний дотроос эршүүд, эрэгтэйлэг ертөнцийг гаргана гэдэг хэцүү байсан уу?
-Амархан уран бүтээл гэж байдаггүй. Тамираа бид хоёр давхар драм дээр ажилтай байсан. Ихэнхдээ шөнө зургаа авсан. Сүүлдээ Баяраа маань “Та хоёр ажил гээд явчих юм. Найруулагч нь, гол дүр нь ирэхгүй болохоор энэ кино чинь яах юм” гэж гомдоллосон удаатай. Гэхдээ бид киногоо амжилттай дуусгаж чадсан. Дүрийн хувьд эрэгтэй болж тоглох хэцүү. Баяраа бид хоёр бие, биенээ их ажигласан. Баяраа ихэвчлэн ямар үйлдэл хийж байна, түүнийг нь би яаж баяжуулахав гээд судалсан.
–Одоо та ямар бүтээлд ажиллаж байна?
-Театрынхантайгаа Азийн урлагийн фестивальд явчихаад ирлээ. Монголын урлаг ямар төвшинд байгааг харуулсан сайхан наадам боллоо. Япон, Сингапур зэрэг олон орны уран бүтээлчтэй найзууд болсон. Одоо Эх үрсийн баярыг тохиолдуулаад театрынхаа хүүхдийн жүжгүүдэд ажиллаж байна. Мөн Б.Тамираагийн шинэ бүтээл эхэлчихсэн байгаа. Түүнд нь би оролцож байна.
–Жүжигчин Б.Тамиртай үеэл гэж сонссон?
-Бид хоёр ах дүүсийн хүүхдүүд.
–Багадаа хамт тоглодог байв уу?
-Бүр багадаа хамт тоглодог байсан. Манайхыг 120 мянгатад байхад эмээгийнх нь тэнд байдаг байсан юм. Тамираатай, ихэртэй нь, дүү нартайгаа хамтдаа тоглодог байсан гэгээн дурсамж олон бий. Харин Соёл, урлагийн их сургуульд ороод хамтарч уран бүтээл хийнэ гэж ярьдаг болсон.
–Жүжигчин болох таны багын мөрөөдөл үү?
-Аавын талынхан ихэнх нь урлагийн хүмүүс. Миний аав урлаач хүн байсан. Харин хангай шиг нөмөртэй аавыгаа алдаад удаагүй байна. Аав минь намайг уран бүтээлч, жүжигчин болохыг дэмждэг байлаа. Би багадаа их дуугай, бүрэг охин байсан юм. Хэзээ ч жүжигчин болно гэж бодож байгаагүй. Харин 10 дугаар ангид орох жилээ яагаад ч юм жүжигчин болохоор шийдсэн.
-“Гэгээн муза” наадам улаан хивсний ёслолоор эхэлдэг уламжлалтай. Таны өмссөн даашинз содон харагдаж байсан?
-Энэ жил би оёдолчноор даашинз урлуулсангүй. Өөрт таалагдсан хувцсаа л сонгож өмссөн. Харин үс засалт, нүүр будалтандаа нэлээд анхаарсан.
–Та гоо сайхандаа хэр анхаардаг вэ. Толины өмнө хэр эргэлдэж байна?
-Тоглолттой үед байнга толины өмнө суух шаардлага гардаг. Харин тоглолтгүй үедээ зүгээр л гоо сайханд орж иллэг хийлгээд амраахыг хичээдэг.
–Бүсгүй хүнд хоёр гоо сайхан байдаг. Та сэтгэлийн гоо сайхандаа хэр анхаардаг вэ?
-Сэтгэлийн гоо сайхандаа анхааръя гэж хэн ч боддоггүй, хэлдэггүй байх. Тэр бол тухайн хүний ухамсараас л шалтгаална. Хүн хүнээрээ, хүнлэг байх ёстой гэдгийг зүгээр л мэддэг, хэрэгжүүлдэг байх шаардлагатай юм болов уу. Бүсгүй хүний тэр ухамсар нь хүнтэй мэндлэхээс эхэлнэ. Яаж бусдад чин сэтгэлээсээ хандаж, инээмсэглэх вэ гэдгийг сурах нь зүйтэй. Чин сэтгэл гэдэг мэдрэгдэх нь хүртэл нэг л өөр байдаг.
–Би таныг их эршүүд байх гэж боддог байлаа?
-Бүсгүй хүн болохоор эмэгтэйлэг зан чанар ухамсарт минь бий. Ялангуяа манай урлагийн бүсгүйчүүд аливаа зүйлд амархан уярдаг, сэтгэл хөдлөл ихтэй шүү.
–Жүжигчин хүнийг сэтгэл судлаач гээд хэлчихэд нээх зөрөхгүй байх. Та ер нь бусад хүний, найз нөхдийнхөө сэтгэлийг хэр ойлгож, зөвлөгөө өгдөг вэ?
-Найзуудтайгаа нээлттэй байхыг эрхэмлэдэг. Зөв үед нь үнэтэй зөвлөгөө өгөх, сэтгэлээр унагахгүй байх юмсан гэж хүсдэг. Ер нь хүнд аз жаргал, инээд бэлэглэх шиг сайхан зүйл, мэдрэмж хаана ч байхгүй.
–Удахгүй эх үрсийн баяр болох нь. Манай уншигчдад ээжийгээ танилцуулаач?
-Миний ээж хүүг минь өсгөж өгсөн буянтай буурал бий. Харин урлагийн сургуульд орсноос минь хойш нэг зүйлд их санаа зовдог юм. Манай уран бүтээлчид нэг дүр бүтээхийн тулд жингээ барьж, хасах шаардлага гарна. Хоолоо жаахан сойхоор ээж минь уурладаг. Эрүүл мэндээ бодсонгүй гээд.
–Ээж болох мөч ямар байсан бэ?
-Бүсгүй хүн бүхэн ээж болохдоо өөрийнхөө ээжийн тухай л боддог байх. Би ч ялгаагүй. Анхны хүүхдээ төрүүлэх гэж байхад миний ээж яаж зургаан хүүхэд төрүүлж, хүн болгосон юм бол доо гэж бодогдсон.
