Нарны гэрэл хурц болоход
Үүл үгүй бол нэн сайн
Насны багад эрдэм сурахад
Залхуугүй бол даанч сайн.
* * *
Ном үгүй хувраг
Гэзэг үгүйгээс бус юу вэ?
Номой зантай хүн
Хождохоос бус юу вэ?
* * *
Үзсэн эрдмээ мартагч хүн
Буянаар үгүйрэхийн тэмдэг
Үлгэргүй эсгэсэн малгай
Эд эвдэхийн шинж.
* * *
Хүчилснээс эвийг нь олбол хямд.
Хэрэлдсэнээс учраа хэлэлцвэл шулуун.
* * *
Хүн сайн ч бол
Ганцаар бүгдийг яахан дийлэх вэ?
Тонгоргийн ир хурц ч бол
Чулууг яахан дийлэх вэ?
* * *
Модоор барс хийж тавивч
Дэмий хэн айх вэ?
Муйхраар улсыг сөрж
Хэнээс дээр гарах вэ?
* * *
Үзэл, явдал, санаа таарвал
Ганц хүн ч бол нөхөр.
Үг үгээ эс дагавал
Олон хүн ч бол дайсан.
Унасан морь гижгээ хүрвэл
Эс үргэвч өшиглөх.
* * *
Ус их ч бол
Өвөл цагт мөс болох
Ухаан их ч бол
Өтлөхийн цагт молхи болох.
* * *
Тугалган жад шантрах нь хурдан
Туйлбаргүй хүн урваж буцах нь олон.
* * *
Болоогүй шүүрхий мах ходоодонд гэмтэй
Болзоогүй олон үг нөхөрт халтай.
* * *
Сайн морь үхэр мэт мөөрвөл тун зүдэг
Сайн ноён юмны тэргүүнд аашилбал ичгэвтэр.
* * *
Баас шээс эс гарвал
Биед өвчин болох
Бага сага гомдлыг эс илчилбэл
Сэтгэлд зовлон болох.
* * *
Шувуу тороос алдуулбал
Барихад бэрхтэй
Шууд үг алдвал
Баллахад бэрхтэй.
* * *
Торгон дээлтэй хүн бөөлжихөд
Өрмөг дээлтэй хүн ч бол жигших.
* * *
Толь тунгалаг боловч
Хиртвэл царай үл үзэгдэнэ.
* * *
Мэргэн мунхаг хоёр хүн ч бол ханилж болно.
Мэргэн нь мунхгийнхаа урмыг тэжээж явсаар
Нөхөртэй ч болно.
Мунхаг нь мэргэнийхээ тааллыг
Улам улмаар олж явсаар
Ухаантай ч болно.
* * *
Сүү цагаан ч бол гашилбал язмаг
Мэргэд ухаантай ч бол ганцаардвал өнчин
Мэргэн хүнд ч нөхөр хэрэгтэй
Мунхаг хүнд ч түшиг хэрэгтэй
Мунхагаа тэтгэхгүй
Мэргэд алдар үгүй болно.
* * *
Цийдэм удахдаа гашилдаг
Хүн удахдаа уйддаг.
* * *
Хоёр мунхаг салбал
Мунхагийн тул хүн жигших нь бага
Хоёр мэргэд салбал
Мэргэд гэх тул
Муу цуу алдартай болно.
* * *
Жигүүр хэрэг үгүй шувуу нэг ч үгүй
Эв хэрэг үгүй хүн нэг ч үгүй
Монголчууд ихэд ч эв хэрэгтэй
Багад ч эв хэрэгтэй гэдэг.
* * *
Хоёр эвтэй хүн бус хүний үгийг
Бие биедээ бүү нуу.
Бие биенийхээ үгийг
Бусад хүнд бүү хэл.
* * *
Эв буй үгүйг мэдье гэвэл
Зовох цагт тус буй, үгүйг үз
Амраг мөн бишийг танья гэвэл
Бие биеэсээ сэжиглэх эсэхийг ажигла.
* * *
Янаг хүний баах нь ч бол сайхан
Өшөөтэй хүний инээх нь ч бол муухай гэдэг.
Янаг болбол эвтэй явах хэрэгтэй
Өшөөтэй болбол дуугүй суух хэрэгтэй.
* * *
Бус хүний сэтгэлийн нумыг эгүүлэхэд
Өөрийн сэтгэлийн хөвчийг хичээ гэжээ.
Мэсний шарх эдгэдэг
Үгийн шарх эдгэдэггүй
цээжний дотор гал бадравч
Утааг нь хамраар битгий гарга гэжээ.
* * *
Дайсан амраг алин болов
Үг цөөн, зан зөөлөн хэрэгтэй.
Дайсны дэргэд амрагаа битгий магт.
Янагийнхаа дэргэд дайснаа бүү нуу.
Санаа нийлбэл үхсэн хүний үгийг ч бол
Амьд хүн хэрэглэнэ.
Сэтгэл хоорондоо буруудвал
Хоёр амьд хүн ч бол үл дуугаралцана.
* * *
Эд мал үгүй хүн
Үнэн үг хэлэвч
Хэрэгсэхгүй цаг болжээ.
Манж зан үгүй хүн
Ганцаардах цаг болжээ.
* * *
Хүн олон боловч
Үхэхээ мэдвэл цөөн
Ухаантан олон боловч
Хойтоо санах нь бэрх
* * *
Энэ насыг ямагт бодож
Хэчнээн хэрэг бүтэх вэ?
Үүрдийн их тусыг бодвол
Бурхан тэнгэрийн номыг хичээгээрэй
