Хаврын тэнгэр сэтгэлд минь үймрээд
Чиний минь үгүйд би чинь эзгүйрнэ
Хайрын бороо шивэрсэн шөнөөр
Чамайгаа мөрөөдөн хононо
Хадны нулимс дуслан дуслан байх шиг
Сэтгэлийн минь гүнд чи минь үгүйлэгдэнэ
Харанхуйн дунд хамаг сайхан
Зүрхэнд минь нуугдан хорогдоно
Хээр хоносон саран нартай эрхлэнхэн саатаад
Хэн хэнийгээ үгүйлэн санана
Гэгээн орчлонд энэ хайр холоос эргэхийн тавиланд
Хорвоо дэлхий уясан хайлна
Сэрүүн үдшээр одод тэнгэрт түгээд
Чи минь үгүйд би чинь эзгүйрнэ
Сэтгэлийн бороо алтан үрлээр
Асгаран асгаран хононо
Шүүдрийн ус нь дуслан дуслан байх шиг
Бодлын далайд чи минь үгүйлэгдэнэ
Шүүрс алдах шүтээн бүхэн
Надаас үргэн үргэн хулжив аа
Хээр хоносон саран нартай эрхлэнхэн саатаад
Хэн хэнийгээ үгүйлэн санана
Гэгээн орчлонд энэ хайр холоос эргэхийн тавиланд
Хорвоо дэлхий уясан хайлна
Сайхан учрал намайг тойрон эргэнэ
Чи минь үгүйд би чинь эзгүйрнэ
Сарны гэрэл үүлэн чөлөөгөөр
Бүдгэрэн бүдгэрэн хононо
Өөрөө өөрөөсөө нуугдаж боломгүй
Өрөвчхөн хорвоод чи минь үгүйлэгдэнэ
Ганцхан ганцхан чиний минь үгүйд
Газар дэлхий хоосрон эзгүйрнэ
Хээр хоносон саран нартай эрхлэнхэн саатаад
Хэн хэнийгээ үгүйлэн санана
Гэгээн орчлонд энэ хайр холоос эргэхийн тавиланд
