Салхи мэт хурдан одох энэ амьдралд
Сайн мууг ялгахгүй гэнэн явсан насандаа
Салаа зам дээр таарсан зуурдын жаргал даган
Самуун бодолд мансууран бvдчин бvдрэн төөрсөөр
Хайртай гэдэг хачин үгэнд итгэн хагацан салахгүй гэж бодон явсаар
Буцая гэхэд замгүй бултая гэхэд зайгүй
Ганц л заяах хайрынхаа гунигт мөчийг эхэлсэн
Гайхам сайхан залуу нас
Жаргалын амтанд мансуурсах зуурдын тэр жаргал минь
Өөрийн мэдэлгүй намайг зовоосоор
Өнчин сэтгэлтэйгээ би ганцаар хоцорч
Амьдралд гунигтай алхаж явахад минь
Архи гэдгийн амтанд сэрж найз хэмээн гар барьсан
Нохой доторт новшинд хууртаж наргиж цэнгэж явахад
Сархадын амтанд мансууран сайхан хэлсэн үгэнд хууртан
Зэргэлзээт их амьдралын харгуйд
Зэрвэс харахад анзаарамгүй цаг хугацаанд уусан байх хүний хувь заяа
Дахилт:
Хайр хагацлыг мэдэхгүй бол зуурдын жаргал чамд хэрэггүй
Нvдэн балай чихэн дүлий явж сур
Гэхдээ нvдэн балай чихэн дүлий явахад чинь
Анхны чинь хайр учирвал аз гэж бүү бод царай зүс сайханд нь
Эд хөрөнгө мөнгөнд нь бүү хуурт
Аа харин сэтгэл рүү нь өнгийн нэг хар
Хатуу амьдралын түмэн нугачаанд бvдчиж
Халуу шатсан нарны доор сэтгэл гундуу алхаж
Бүтэн биений сэрүүнд ухаарч ойлгоогүй амьдралын
Буман олны тоосонд булагдах үедээ сэхээрч
Сархадтай нөхөрлөж бие ухаанаа алдаж
Самуунтай нөхцөж бусдаас илүүрхэж
Сайхан залуу насандаа жаргаж байна гэсээр
Өөрөө ч мэдэхгүй зовно явна
Өрөөл бусдаас холдоно сална
Даанч ажимгүй явсан залуу нас
Хаашаа ч юм одох олон жилийн хойно
Санан дурсах зүйлгүй гар барих нөхөдгүй
Ганцаар хоцорч дээ хорвоогийн жам
Хайр минь хайр минь чи хааш одов
Анхны хайртай учрах юмсан алдсан бүхнээ мартах юмсан
Амьдрал эргэж буцахгүй тойрч ухарч болохгүй
Гашуун амтанд хууртагдан явсаар
Дахилт:
Хайр хагацлыг мэдэхгүй бол зуурдын жаргал чамд хэрэггүй
Нvдэн балай чихэн дүлий явж сур
Гэхдээ нvдэн балай чихэн дүлий явахад чинь
Анхны чинь хайр учирвал аз гэж бүү бод царай зүс сайханд нь
Эд хөрөнгө мөнгөнд нь бүү хуурт
Аа харин сэтгэл рүү нь өнгийн нэг хар
Амьдрах насаа элээгээд алд бие дуусдагийг
Арай хожуу бас уйлах гэдгийн учрыг
Ертөнцийн жам хууль
Ерөөс хүний ёс зүй төрөх үхэх тэмцэх энэ л үнэн гэнэ
Ухаарч ойлгож байвч сайхан бүсгүйн ааль сархад дарсны охьд
Ухаан санаа зүрх сэтгэлээ баглуулж хориулж
Босож суувч өнгө мөнгөний сайхан бүхэнд хууртагдан явсаар
Амсар дүүрэн хорыг идээний дээж хэмээн
Алаг нvдэн бүсгүй тохой өргөн барихад
Yүрдийн амраг мэт наалинхай аашинд хууртаж
Насаа би ууж хороосон нартаас би өөрөө зугтаасан
Гунигт амьдралын минь түүх таагдашгүй оньсого мэт өнгөрсөөр
Тааралдсан бүхнээ хаман авч
Тавилан заяа мэргэлэх зуур
Хар цагаан мөргөлдөж барьсан хундага аажим хазайж
Балын амтат дарс асгарлаа
Дахилт:
Хайр хагацлыг мэдэхгүй бол зуурдын жаргал чамд хэрэггүй
Нvдэн балай чихэн дүлий явж сур
Гэхдээ нvдэн балай чихэн дүлий явахад чинь
Анхны чинь хайр учирвал аз гэж бүү бод царай зүс сайханд нь
Эд хөрөнгө мөнгөнд нь бүү хуурт
Аа харин сэтгэл рүү нь өнгийн нэг хар