Уйтай намрын тэнгэр уулс мэгштэл шивэрлээ
Нялхын жигүүр цуцааж нутгаа шувууд орхилоо
Цээж норгоод нөмөрсөн цэнгийн цагаан бороо
Цэнхэр цэнхэр уулс нь нулимсан дунд минь өндөлзөнө
Гуниггүй алаг нүд нь ганцхан замаар туслаа ч
Гэзэгний үзүүрт зангидаж гэрэлт хайраа шингээлээ
Цэцэг зүслэн хөллөсөн цэнгийн цагаан бороо
Цэнхэр цэнхэр уулс нь нулимсан дунд минь өндөлзөнө
Буурал хангийн уулс нь бугын дуундаа нялхарлаа
Сэтгэлд гуниг шивнэж сүүлчин навчис сэнсэрлээ
Зүрх зөөллөн зүсэрсэн зөөлөн цагаан бороо
Ангир ангир нуур минь аргадаж далласаар хоцорлоо
