Зүүдний ягаан уруул чинь
Хацар дээр минь ирлээ
Нарыг хүртэл ичээгээд намайгаа тэвэрлээ
Сарыг хүртэл уймруулаад
Санасан шүү гэж чи эрхэллээ дээ
Зохиогч: Урлаг
Хаалга хаагдан чамайг явахад
Сүрчигний чинь үнэр гэрт минь үлдлээ
Эзгүйд чинь хүртэл энхрийлэн хайрланаа
Энэ л үнэрийг энэ л хайрыг
Цаасан малгай өмсөөд гүйхгүй
Цадигаа алдаж инээж гүйхгүй
Царс модон ширээн дээр
Хайр дурлалын үгийг сийлэхгүй
Зүйрлэшгүй хос хоёр учраад
Зүсэр бороотойд элдвийг ярилцана
Зүрх сэтгэлээрээ холбогдсон болохоор
Зүүд шиг хайрандаа тэд умбан жаргана
Дуу дууны сайхныг дуулаач та дэлхий минь
Цэцэг цэцэгсийн гүёмсгийг тэврээд инээгээч хүмүүс минь
Ээж ээжийн хүүхдүүд ялгалгүй билээ дэлхий минь
Эх хүний сэтгэл үрдээ жаргалыг хүснээ хүмүүсминь
Уйлж л дуулмаар дуу байдаг даа
Учирлаж ярьмаар хайр байдаг даа
Удахын аргагүй бодол байдаг даа
Уудалж онгоймоор сэтгэл байдаг даа
Монголын уудам оргон тал нутгийн
Хаа ч гэсэн та бүхэнтэйгээ хамт
Итгэл сэтгэлээрээ зовхон бидэнтэй хамт
Дэвжин дээшлэхийн үйлс тань дэлгэрэх болтугай
Дурлачихжээ би дурлачихжээ
Дуугүйхэн явсаар би зовлонд уналаа
Дун шөнийн гүн нойрондоо
Нэрийг чинь дуудан би шанална
Od noirstol sar buuveilsen
Ohin chinii tsaraig harj
Eedej budgersen setgelee neej
Edgeshgui gunigaa argadan suuna
Хэнтэй учрахаа мэдэхгүй ч дурлалын амтыг хүсч л явлаа даа
Сэтгэл татам хайраа хайж явахдаа үдшээр чамайг харсансан
Хэзээ ч би дурлалд яараагүй хэний ч өмнө уярч суугаагүй
Хайрын харцанд чинь зэмлүүлээгүй халуун зүрх минь ч шаналаагүй