Хавар хавартаа дурладаг миний л энэ зүрх
Ганхтал намайг догдлуулдаг чиний л тэр төрх
Хайрлах гэж намайгаа хайрласан чи миний л амраг
Ганцхан чамайгаа гээд дурласан би
Зохиогч: Урлаг
Уулс нь нараа аргамжиж цэцэгсээ нөмөрлөж хүлээнэ ээ
Үүлс нь хураа тэгшилж талаа ундаалж хүлээнэ
Чонын эртэй морьд нь уяагаа тэлүүлж хүлээнэ
Цовоо бяцхан багачууд нь гийнгоонд дэрвиж хүлээнэ
Зурагнаас чинь би гунигаа гээх юм
Зүүдэнд ирэх чинь жаргалтай сайхан
Хүлээж суухдаа чамтайгаа уулзах юм
Хүслийнхээ эрхээр чамайг санах юм
Зүүдний ягаан уруул чинь
Хацар дээр минь ирлээ
Нарыг хүртэл ичээгээд намайгаа тэвэрлээ
Сарыг хүртэл уймруулаад
Санасан шүү гэж чи эрхэллээ дээ
Хаалга хаагдан чамайг явахад
Сүрчигний чинь үнэр гэрт минь үлдлээ
Эзгүйд чинь хүртэл энхрийлэн хайрланаа
Энэ л үнэрийг энэ л хайрыг
Цаасан малгай өмсөөд гүйхгүй
Цадигаа алдаж инээж гүйхгүй
Царс модон ширээн дээр
Хайр дурлалын үгийг сийлэхгүй
Зүйрлэшгүй хос хоёр учраад
Зүсэр бороотойд элдвийг ярилцана
Зүрх сэтгэлээрээ холбогдсон болохоор
Зүүд шиг хайрандаа тэд умбан жаргана
Дуу дууны сайхныг дуулаач та дэлхий минь
Цэцэг цэцэгсийн гүёмсгийг тэврээд инээгээч хүмүүс минь
Ээж ээжийн хүүхдүүд ялгалгүй билээ дэлхий минь
Эх хүний сэтгэл үрдээ жаргалыг хүснээ хүмүүсминь
Уйлж л дуулмаар дуу байдаг даа
Учирлаж ярьмаар хайр байдаг даа
Удахын аргагүй бодол байдаг даа
Уудалж онгоймоор сэтгэл байдаг даа
Монголын уудам оргон тал нутгийн
Хаа ч гэсэн та бүхэнтэйгээ хамт
Итгэл сэтгэлээрээ зовхон бидэнтэй хамт
Дэвжин дээшлэхийн үйлс тань дэлгэрэх болтугай