Харвасан сум, дүүгүүрийн чулуу шиг даанчиг омголон
Хатан болд сэлэмний торгон ир шиг дэндүү эрэмгий
Халуун цус цохилох зүрхэнд Монголоо гэж омогшсон
Бидний тэнгэрлэг залуус аа
Зохиогч: Урлаг
Чи уяхан хоолойн сайхан дуугаараа
Чи учралт хайрын хөөрхөн дїрээрээ
Чи хонгор бїсгїйн ялдам аашаараа
Чи хатан сормууст янаг харцаараа
Нутгийн нуурандаа нүүдлийн шувууд ганганалдаад
Номин эрдэнийн түмэн сүрэг налайсан
Ногоон дэнжийн цэцэг навч шүүдэртээд
Наран гийсэн зуны улирал сайхан
Янзаган алаг нүдэнд чинь сүүдэр гуниг татаад
Яруу уяхан хоолойнд чинь уянга хаашаа одоо вэ?
Хөвөн зөөлөн сормууст чинь нулимс сувдран гялтайж
Жаахан хоёр хацарт чинь жавар яагаад хургаа вэ?
Жаахан хоёр хацарт чинь жавар яагаад хургаа вэ?
Эргэн тойронд шивнэх хов живээр
Чи бид хоёрыг салгах гээд чадаагүй
Хэн ч биднийг ийм удаан эвтэйг
Жаргалтай хосууд гэж үнэндээ бодоогүй
Болор тунгалаг бороотой өдөр дэгжин хүүхний дэргэд би очоод
Болох уу таньтай танилцъя гэхэд
Буруу хараад ширвэж зогслоо
Аялан дуулах чиний минь хоолойтой
Адилхан өнгөөр уянгалан ганганаад
Алаг нүдний сормуус шиг дэрвээд
Аглаг тал дээгүүр шувууд буцлаа
Нар жаргаж шөнө эхэллээ
Сар шиг манддаг ээж ээ
Огторгуйн гэрэлт одод болсон ч хамаагүй ээ
Орхиж надаас бүү одоорой
Аавдаа би түргэн очоод үнсүүлмээр санагдах юм
Амин нөмөр бараагийг тань санаад л байна
Гутаг суусан хацраа үнэрлүүлмээр бодогдох юм
Гунигийн сүүдэр үрээс чинь хурдан үргэнэ дээ
Өвлийн төгөлд цор ганц мод ногоон хэвээр
Өнгөрсөн шөнө орсон цас түүнд дурлаад хайлжээ
Өөрийгөө зориулж мөчирт нь буугаад хайлах нь
Энэ цас яг над шиг дурлажээ