Хавсарга нүдсэн хөх жавар
Хавирга зургар Өвгөн зээрд
Ижил сүргээ орхин уяаруугаа шогшлоо
Эвий дээ Өвгөн зээрд мину
Гурван унаганыхаа хойно
Зохиогч: Урлаг
Гаднаас эвдээд ордог
Дай дайсныг номхруулж
Дотроос эвдээд гардаг
Гай зэтгэрийг хамгаалах
Эзэн болоод төрсөн
Эрийн сайн
Зул Алдар хаан
Наран сая жаргаж байхад
Навч цэцэг дэлгэрч байхад
Айхавтар гар чангатай ах дүү 2 байлаа
Алдаж хүмүүс тэднийг Харамчийнхан гэдэг байжээ
Сансар эмгэдийн бэлийг хонь нь бүрхэж
Сарваа цуцахын хөндийгөөр адуу нь багтаж ядна.
Үе дамжсан баян Харамчийнхны хот айл
Үүл мэт нэвсийцгээн аж төрдөг байлаа
Гэм нь тэднээс бүтэн дээлтэй нь ховор
Гэр бүрээс сайтай өвөлжинө гэвэл худлаа
Арван чимэгтэй эмээл, сайн морь эрчүүд нь эдлэхгүй
Амаа мэдэхгүй үрээтэй бөг бөг шогшицгооно.
Эрт урьд цагт
Эрийн сайн Заан Залуудай хүү гэж
Нэг сайхан эр байжээ.
Нар сар шиг
Ижий үр хоёр
Намар зун шиг
Амьдран суудаг байж
Урьд эрт цагт цагийн сайнд
Цасны нимгэнд, цаасны зузаанд
Сүн далайг шалбааг байхад
Сүмбэр уулыг хөшөө байхад
Захын модыг зулзага байхад
Загал бугыг (чинь) янзага байхад…
Эрт урьд цагт
Нар сая мандаж
Навч цэцэг сая дэлгэрч байхад
“Устай чулуу тааралдвал үмхэж битгий тоглож байгаарай” могойны өндөг байгаа юм гэнэ лээ…
-Аа авгай минь!
Арьс шөрвөстэй чинь хатаан алж
Арьсыг чинь өмсөм үү би?
Махыг чинь идэм үү би?
Ачит авгай минь
Одоо харья гэж хэлэв.
Их загал гурав дахин шилгээгээд
Нэг хоёр өвс таталж байв.
Их загал ергөн хөдлөв
Бага загал шогшин хөдлөв.