Яасан ихээр гуниглана вэ сэтгэл минь
Ийм л байхын учиртай ч юм уу
Мэдэхгүй үнэнд ганцаар уймраад ч яах вэ
Миний нулимсыг салхи л арчина даа
Ангилал: Дуу
Энэхэн төдий учрал дээрээс зовлон яахлаараа ирэв дээ
Энэ л халуухан хайрыг минь, жаргал яагаад эндүүрэв дээ
Мэдэхгүй нь би мэдэхгүй нь, мартаж чадахгүйгээ мэдэж байна
Миний үнэн үгийг минь өөрөөсөө чи олоорой
Зүүрмэглэх хун шиг тэр нэгэн орой
Зүүдний дагина шиг чамтай би учирсан
Хаврын бороо цэцэг эрхлүүлэх тэр цагаар
Хайрын бороо солонгорон байсан
Асгараад алганд ус тогтохгүй мэт
Алтан элс хурууны завсраар урсах мэт
Амьдарч хайрлаад дурлалын дууг мартах мэт
Аяархан холдсоор он жилууд урсана
Агаархан тэнгэр минь ариун тунгалаг байг
Алагхан цэцгүүд маань анхилуун тансаг байг
Алтанхан нарныхаан амин туяан дор
Ачтайхан ээжтэйгээ амар түвшин сууя
Холоос гүйдэлтэй борлог минь
Сулдаа ганхам жороо доо
Голоос хайртай амраг минь
Шөнөдөө гэрэлтэм царайлаг аа
Hangal dogshniig ch chihdeed nomhruuldag
Hazaar nogtgui unaval ch unchihdag
Haniin hairiig daasan shig daachihdag
Haluu duugetel helehee helchihdeg
Энэ хүртэл бүх зүйл яаж эргэснийг би мэдэхгүй
Яагаад чамаас салах болсныг би яаж ч бодоод ойлгохгүй нээ
Ганцаардалд автан бодох бүрдээ
Энэ бүгдийг учирлаж хэлэх боломжийг би хүснээ
Би хээрийн салхинд ариуссан энгэрийн ганцхан модны навч
Би энхрий нутгаа бусдаас харамлаж дээшээ огших монгол эр хүн
Бууж мордохдоо буурал аав минь
Инээж явдгийн учрыг олъё доо
Дуулж суухдаа буянтай ээжий минь
Уйлж байдгийн ухааныг таний даа