Сэрүү унахын цагаар таныгаа л үгүйлэх юм аав минь
Сэтгэлийн учиг зангидаж нулимсаа залгилах юм хүү чинь
Сайхан сэтгэлийн тань үзүүрээс дэлбээлж ургасан цэцэг юм болохоороо
Сэмхэн ирээд үнэрлэхийг тань хүлээж нойроо хулжаан хүлээлээ, таныгаа
Ангилал: Зохиол
Та миний тэмдэглэлийн дэвтэрийн чимээг сонсож байгаа байх
Энэ олон жил хичнээн ч их хайрын шүлэг бичивдээ
Ханьдаа байтугай үрдээ нууж явдаг тэмдэглэлийн дэвтэрээ таньд үзүүлж
Олон янзийн хайр сэтгэлийн шүлгээсээ таньд дуулгая
Үүрд дуусахгүй маргаашаар баян ч
Үлдэж хоцрох өчигдрөөр харин дутуу
Үлэмжийн сайханд ханаж цадахаа мэдэхгүй
Үнэндээ хүн гэдэг яасан шуналтай юм бэ дээ
Дурлалаар жигүүрлэхийн тулд хайраас би цөхрөхгүй
Дуу шиг гэгэлгэн байхын тулд халирч бас гоморхохгүй
Ингэхгүйн төлөө хөр цасны яргуй шиг дэлгэрч
Ингэхгүйн төлөө эрчүүд бүрээс хайр нэхэхгүй
Мөрөө давсан урт үсээ шилгээж, ажлынхаа цүнхийг ташаан дээрээ тонгочуулан алхангаа, ганц нэгэн шүлэг хэлж, эх орныхоо хөгжлийн тухай санаашран ярьдаг Завхан нутгийн уугуул цэл залуухан найрагч хэмээн яруу найрагч О.Цэнд-Аюушийн тухай найрагч нөхөр нь бичсэн байдаг. Түүний тэрлэсэн шүлгийг уншиж үзээгүй уншигч гэж үгүй биз ээ.
Шинийн сарны асгарсан гэрэл доор
Хагацал гэдэг үгийг бид зохиосон
Шинэхэн цасны ариун будраан дунд
Гуниг гэдэг үгийг бас нээж олсон
Налайх дүүргийн “Гандан-Уул” утга зохиолын нэгдлээс зохион явуулсан утга зохиол, эрэлхийллийн “Шинэ сэтгэлгээ” яруу найргийн наадам өнгөрсөн баасан гарагт амжилттай зохион байгуулагдлаа.
Тус наадамд хөдөө, хот, орон нутгаас шалгарсан 30 яруу найрагч сүүлийн шалгаруулалтад шүлгээ уншсан юм. Улмаар наадмын тэргүүн байрт залуу яруу найрагч Э.Гантулга, дэд байрт яруу найрагч Д.Цогбадрах, шагналт байрт яруу найрагч Н.Мөнхбаяр, яруу найрагч Б.Батхүү, яруу найрагч О.Цэнд -Аюуш, Л.Ганзул, Ш.Хишигбадрах нар тус тус шалгарлаа.
Сүүлийн нэг сар гаруйн хугацаанд миний нүдэнд уйлж байгаа цасан хүн харагдаад байдаг болчихов. Зүв зүгээр юу ч бодоогүй сууж байхад л өмнөх хананы хээ гурвалжин ч байна уу, дөрвөлжин ч байна уу ер ялгаагүй гэв гэнэт л уйлж байгаа цасан хүн болчихно. Дээшээ хараад тааз ширтээд хэвтэж байхад таазан дээр үүссэн толбо, тортогууд мөнөөх л цасан хүн болчихоод асгартал уйлж гарна. Шалны хулдаасны дүрс ч мөн ялгалгүй цасан хүний дүрд хувилчихаад уйлж эхэлнэ. Нэг ёсондоо эргэн тойронд минь уйлж байгаа цасан хүн нэг л нууцлагаар оршиж, хамаг эд эсийг минь тарчилган зовоож байлаа.
Хонгор бүсгүйн хайрын тэнгэрт дүүлж яваа бүргэд
Хоног өдрийн зугаа цэнгэлийн нуураас холдож яваа загас
Хорвоогийн бартаанд бүдэрсэн ч өндийж яваа ноён нуруу
Эцэс төгсгөлгүй цэгээн гунигт шаналаад
Нулимсаа арчаад инээж яваа
Аяа миний хорин таван нас
Хар өнгөнд би
Хайчилах дургүй гэзэг шигээ хайртай
Хацарт зохисон мэнгэ шигээ хайртай
Хархан нүдэт амраг шигээ хайртай
Хаадын атганд намирсан дайны туг шиг хайртай