Усан борооноор би ганцхан хүнийг боддог
Угаас тэр хэзээ ч буцаж ирэхээргүй явсан
Сүүлчийн удаа тэр гунигтай эргэж хараад
Сүүрс алдсан.
Ангилал: Утга зохиол
Санах л байх даа
Саваагүй сарны зүг дэгээ шидэж
Туулай баригдахыг
Саатаж хамтдаа хүлээснээ
Хайнга оддын зүг урхи чулуудаж
Гэрэл отож
Ханьсаж удаан хүлээснээ
Сод билигт яруу найрагч Дашдоржийн Нацагдорж Дамдингийн Пагамдулам болон Нина Николаевна Чистякова нарын монгол бөгөөд орос-герман сайхан эмэгтэйчүүдтэй гэрлэж ханилж байсан тухай бид нар мэдэх билээ.
Хав харанхуй өчүүхэн энэ хорвоо ертөнцийг гүн нөмөрсөн байлаа. Гадаа зэврүүн тэсэмгүй хүйтэн цасаар шуурч, чихний хажуугаар салхиний хүйтэн исгэрээ жихүүдэс хүргэм сонстоно. Дэргэдүүр нь өнгөрөх байшингийн орцны хаалга салхинд саван чихран дуугарах нь бүр ч их жихүүдэс хүргэнэ. Цахилгаан тасарч байрнуудын цонх, гудамж гээд л пад харанхуй сар байтугай одны ч цагаан туяа үл харагдана.
Хажуу өрөө царайчилж
Хамаг мөнгөө барахгүй
Ханилгаа муутай хүмүүстэй
Хамт байх гэж зовохгүй
Ийм бүсгүйтэй танилцлаа гэж
Эхнэртээн битгий хэлээрэй
Энгэртээ тэвэрч энхрийлэн аргадлаа ч
Элгэнд нь сэв үлдчихдэг юм, хөөрхий
Бүх юм түр зуурынх
Бүсгүйн гэзэг, нойтон уруул, нүднээс унах нулимс
Бүлэг өвс, навчны тоос, лааны бүлээн тос болно
Эрж хайж олсон ханилахуй, хослохуй, ээнэгшихүй
Эцсийн эцэст хагацахуй, өнчрөхүй, холдохуй болно
Бүх юм түр зуурынх
“-Энэ бүхэн ингээд л дуусдаг байж, ямар ч баяр хөөр, хайр халамж хүртэх эрхгүй би гэдэг хүн одоо хаачих билээ” хэмээн Төгсөө цас чийхруулан уцаартайхан алхана. Одоо түүнд зорих зорилго, явах газар үгүй болсон мэт санагдаж, эцсийн найдвар ийнхүү тасраад байхад хүртэл шинэ жил гээд л баяр хөөртэй хүмүүс инээд цацруулан хажуугаар зөрөлдөх нь гомдмоор ч юм шиг.
Далай шиг хөх судалтай
Бүслүүр эмжээртэй бодлынхоо гүн
Данхтай цайнд живсэн
Бяцалж нүдсэн ургамал шиг өчүүхэн
Энэ жилийн “Утгын чимэг” богино өгүүллэгийн наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэгээр МЗЭ-ийн шагналт зохиолч Б.Золбаярын “Цоожны ганц шүдлэн” шалгарсан билээ. Эрхэм уншигч та бүхэнд тус өгүүллэгийг хүргэж байна.