Үрчийсэн жижигхэн улаан нүүртэй, нүд ам нь хаана байгаа нь үл анзаарагдам нярай охиныг тэр удаан харав. Яагаад ч юм нүдээ нээж хараасай гэж өөрийн эрхгүй хүсэж байлаа.
Ангилал: Зохиол
Товлоогүй болзоонд гэзгээ гоёсон
Томоогүй охин одоо том болсоон
Сэтгэлийн чинь жихүүнд зүрхээ дааруулахдаа
Сэмхэн ганцаардаж, алдахдаа ухаарч томоожсон
Эгцлэн харахыг хүсээгүй нэгэнд
Эвдэхэд хэцүү лацтай “сейф”
Сонирхож хальтхан өнгийвөл
Солиотой бүжгийн дэглэл
Уудам дэлхийн амийг адгуулсан
Увидаст хайрыг байлдан дагуулсан
Гэрлээ Дарханд суурьшаад удаагүй, энэ жил оюутан болж ирсэн тэр энэ хоттой төдийлөн танилцаж амжаагүй. Гэвч тэр нэг л зүйлийн төлөө энд суралцахаар ирсэн. Эмч болох зорилгоо биелүүлж, сайн эмч болж сайхан амьдрахын тулд өөрийн таньж мэдэхгүй мөн ганц ч хамаатан садан гэх хүнгүй энэ газар ирсэн.
“Шүлэг, яруу найргийн мөрүүд хүмүүн бүхний дотор эргэлдэн байдаг зүйл, харин ил гаргаж уран яруугаар, утга найруулгатай бичсэн нэгнийг нь найрагч гэнэ” хэмээн нэг нь нэрт яруу гайрагч номынхоо өмнөтгөлд дурьдсан байдаг. Ийнхүү өөрийнхөө эгэлхэн авъяасаараа шүлэг тэрлэн яваа сэтгүүлч, яруу найрагч З.Одончимэг хэмээх залуухан уран бүтээлч бүсгүй нь “Би зовлондоо хайртай” хэмээх нэгэн бүтээлийг уншигчиддаа өргөн барьж байна.
Ар хөвчийн эх ууланд
Азарган чоно улихад
Алтан соёмбын хос загас хөөрөн бүжиж
Аугаа Монголын минь сүлдэн сэргэдэг ээ гэдэгт би итгэдэг
Борив тойгондоо байхдаа
Бонх боссон морин шагай
Болгож чанаад салгахад
Босоо буусан морин шагай
Сараа урд шөнө хүүхдүүдээ зүүдлээд өглөө босохоосоо өмнө чаддагаараа дэрээ баахан норгож аваад босов. “Заяа бас л ирж хоносонгүй дээ” гэж бодсоор ажил руугаа гарлаа.
– Яагаад бид чухам ингэж аж төрөх болсоноо ердөө ч ойлгодоггүй юм. Хэн ч тайлбарлаж өгөхгүй байсаар өдийг хүрлээ дээ хөөрхий.