Хичээлийн жилийн анхны өдөр багш минь бидэнд өөрийгөө танилцуулаад, нэгэн хүнийг таньдаг эсэхийг асуулаа. “Хэн байдаг билээ?” хэмээн бодож зогстол нэг хүн мөрөн дээр гараа зөөлөн тавихад, эргээд хартал, нүдэнд дулаахан настай эмэгтэй над руу инээмсэглэн мэндэллээ.
Ангилал: Утга зохиол
Салхи сүнгэнэхээс өөр чимээгүй өргөн тал нутагт хадлангийн станц байгуулагдаж, моторын дуу хүнгэнэх боллоо. Энэ станцын төвд цагаан байшингууд, хэдэн арваад гэр, том гарааш баригадаж олон машин трактор байдаг боллоо.
Нээх сайхан болзоонд явах юмсан чамтай
Нэрээ хэлэн гараа сунган ичингүйрэх юмсан
Хөтлөлцөн хотын гудмаар алхах юмсан
Хацар дээрээ зөөлөн үнсүүлэх юмсан …
Айдсаасаа нүүр бууруулж зугатаалаа гээд
Анд минь амьдрал амар болохгүйг сана
Ардаа татлаатай болохоор л там алхасч
Аргадаж явах дарс шиг гашуун зовлон бэлэглэсийм…
Тамхиа асаах чамайг би харан бодлоо
Тайтгарч буй утаанд чинь гунигаа харлаа
Унасан үнс нь чиний минь урсах нулимс
Унтарсан иш нь миний урагдсан сэтгэл…
Өгсөн зүйлийг нь өвдөг сөгдсөн ч буцаа охин минь
Өр зөөлөн сэтгэлийг чинь сэмэлсэн болохоор тэр
Өршөөл эрэн чамаас гуйх үеийг одоо дуусгавар болго
Өмдөө тайлан тайчин байхдаа тэвчихгүйдээ хохь нь тэр…
Эрт урьдынa цагт юмсанж, илжиг унасан нэгэн худалдаачин явж байж гэнэ. Тэгтэл мөр замд нэг айл харагдаж, уяан дээр эмээлтэй морьд багшраад найр наадмын их хөлтэй байх юм гэнэ.
Могой биеийг минь ороох шиг хүйт даасан мэдрэмж
Мартаж үл чадах хорслын ая цээж уран зурах
Мишээж байгаа царайндаа атаархлаа авсалсан
Миний эрээн дотортой хүн дүрстэй эмэгтэй найз.
Магад одоо би омогтон гэгэгдээд явж байгаа ч
Мартагдашгүй худал хуурмагийг хараад төвдөөгүйнх
Магад одоо чи цаасан титэмээ толгойдоо углавч
Маргашгүй үнэн гэвэл хэврэг агаад хоосон төдий…
Гитараа үүрээд гэрээсээ гарсан
Нэг уужим амьсгалж тэнгэр ширтчихээд л алхаж эхэлсэн…
Аз жаргалын эрэл, аян замд ганцаараа гарсан…
Ахин эргэж харахгүй чигээрээ явсан…