Тоо нь цөөхөн гэж басаж болохгүй
Тоомжиргүй хандаж бүүр ч зохихгүй
Тоосруулаад нэг хөдөлвөл
Толгой цустаж мэдэх үхэр МОНГОЛ
Ангилал: Зохиол
Сүүлийн үед хааяахан ажиглагдах болсон хөндүүр инээд биш, чин сэтгэлийн инээмсэглэл байлаа.
Ээжээ өнөөдөр манай цэцэрлэг дээр юу болсон гэж бодож байна?” “Утсаар ярьж байгааг минь харахгүй байна уу?”
Бороо ганц нэг дусах нь сайхан
Борог өвс норсон байх нь сайхан
Хаврын цас гэр лүү урсах нь сайхан
Хаа нэгтэй шувууд ганганах сайхан.
Ягаан өнгийн туузаар чимэглэсэн нандин бололтой хайрцгийг эвтэйхэн нээхэд бүсгүйн гар дээр хоёр жижигхэн хос
Хайрламаар бас харамсмаар гэнэн тэнэгхэн насны минь энхрийхэн дурсамж бүхэн минь энэ захианд бий.Цонхоор тусах гэрэл бүүдгэр агаад гунигтай яг л миний сэтгэл шиг галзуурах нь…
Хамгаас хайртай чамдаа
Од түүж өгөхгүй
Од тэнгэр хоёр
Биесээ үгүйлдэг юм билээ
Хүүхэд төрүүлсэн эмэгтэйг бурхан шидтэн болгож шагнадаг юм шиг ээ. Миний ээж энгийн л нэг эмэгтэй байсан. Харин 19 жилийн өмнө анх удаа залуу “шидэт дагина” болжээ. Уг нь ээж үе тэнгийнхэнтэйгээ адилхан, тэгээд ч болоогүй хүнд байдаг сайн, муу хосолсон тийм л охин байж.
Санаад л байгаа хэрнээ хэлж чаддаггүй
Сайхан тийм дурлал байх юм
Хайрлаад л байгаа мөртлөө халдаж чаддаггүй
Хачин гоё сэтгэл байх юм
Цэлмэг өөрийгөө захирч чадахаа нэгэнт больчихсон байв. Өмнө нь хэзээ ч ингэж хорсол бухимдал, үзэн ядалтанд автаж байгаагүй залуу. Одоо яг л аалзны торонд унасан ялаа шиг арвагнаж байна гээч.