Амьдралд мартаж боломгүй дурсамжууд их ээ. Хүн ихэвчлэн хар муу дурсамжыг сэтгэлдээ хадгалдаг бол сайн сайхан дурсамжууд нэг л мэдэхэд замхарчихсан мартагдчихсан одчихсон байдаг.
Ангилал: Зохиол
Хоёрдугаар шатанд уншсан “Реквием” бүтээлийг нь хүргэж байна.
Дотоод эрчим хүчээ алсарсан тэнгэрийн шаналлаар нөхөж
Дорнын уудам талд амгалан зөөлний туйл болном
Бодлын хөндийгөөр бэлчсэн хөх зогдорт тогоруудын нулимс
Босоо цэнхэр дэл хийсгэх салхины эрин зууны нууц болном
Даашинзны минь дэгжин хормойг
Салхинаас өөр хэн ч сөхөхгүй
Давилуун зантай бүсгүй намайг
Сарнаас өөр хэн ч үнсэхгүй
Халиунаа шахалдаж чихэлдэн байж арай ядан автобусанд ороод цүнхээ онгойлготол түрийвч нь байхгүй байлаа. 500 төгрөгтэй байсан түрийвчээр яах гэсэн юм болдоо. Ядарсан оюутны түрийвчэнд юу л байв гэждээ гэж нүдэндээ нулимс цийлэгнүүлэн бодож зогстол кондуктор
Түмэн холхисон хотын гудмаар
Төрөх дөхсөн жирэмсэн хүүхнүүд
Тээртэн түүртэн алхах бөгөөд
Тэдний зовлонг хэн ч анзаарахгүй
Уйлаагүй ээ би зүгээр л дурлачихсан юм.
Унахдаа шүлэг болдог сэтгэл минь надаас тасарч байгаа нь энэ.
Гуниглаагүй ээ би зүгээр л санаа алдсан юм.
Гучин дөрвөн жил хургасан бодол минь хөвөрч одох нь энэ.
Толгой өвдөм сүрчигний нялуун үнэр ханхлуулан суух Одноо захирал Пүрэвсүрэнг эд бараа үзэж буй мэт эргүүлж тойруулан сонжоод :
– Үгүй ээ яах вэ материал бол байна гэхдээ засвар нилээд орох юм байна даа гэснээ ширээнийхээ нүднээс нэгэн бичгийн цаас гаргаж ширээн дээр шидээд, үүнийг зааврын дагуу бөглөөд маргаашаас дамжаанд явж эхлээрэй гэж хэлээд гараад явчихав. Энэ үед Цацралын нүүрэнд инээмсэглэл тодорч Пүрэвсүрэнг тэврээд :
Бүжгийн дугуй талбай.Болор бүрхүүл. Бүүдгэр гэрэлтэй танхим.Үдэшлэг. Зөөлөн аялгуу.
Шатаар буух хөлийн чимээ. Хөнгөн алхаа. Гялгар хар гутал. Идэрхэн харцны тусгал…
Буржгар үст. Урт хар даашинз. Оньсого шиг нүд. Галзууруулам улаан уруул.Ягаахан хацарт. Бодно. Хараал ид. Чи, ямар үзэсгэлэнтэй юм бэ?
Яадгийм би хүнийг шилж нөхөрлөдөг муу хүн
Яриа сэтгэл нийлээгүй хэнийг ч
Яарч өөрөөсөө түлхдэг хатуу хүн
Яагаад ч нэмэргүй ээ би засрахгүй хүн