Булгилах зүрхнээс ундрах аялгуу сайхан урсгалыг
Бодлоо хөвчилж унших нь байтугай ойлгохгүй шүү дээ тэр
Борхон зүрх догдлон хүлээлгийн зам дээр бээрэхдээ
Буцаад явмаар санагдтал жиндээх юм байна шүү дээ
Бурхан минь, яагаад ийм гунигтай юм бэ
Бүүр түүрхэн намрын үдэш санаашралд автаад
Буцаж урсдаггүй голын хоржигноонд гунигаа шивнээд
Буцаж ирэхгүй залуу насыг орь ганцаар үдэх нь
Бүлээн нарны илчийг мэдрээгүйтэй адил юм байна шүү дээ
Хорин хэдхэн насны минь гуниггүй инээд цуурайлж
Хорвоод амьдарч яваадаа хязгааргүй ихээр баярлах ч
Хосоор нисдэг хунгийн жаргалд атаархахгүйн төлөө
Хоосон сэтгэл дэхь гунигийн цөлдөө хатахгүй л юм сан даа
Тэгэвч,
Сэтгэлийн нууранд хун шувууд хослон ниссэнгүй
Сэмээрхэн санаашрахуйд утгыг нь тэр мэдэрсэнгүй
Сэрүүн намар, энэ л эргүүлэгт ухаанаа цэлмээж
Сэлүүхэн үдшээр сэтгэлийн тэнхээгээ түшиглээд
Сэрж ухаарах маргаашийн зүг эргэж харалгүй алхая даа
Э.Үржинханд
