Би сайн дүр бүтээхийн төлөө л амьдарч байна. Амьдрал бол угаасаа л урлагийн тайз. Хэн сайн дүр бүтээсэн нь аз жаргалтай амьдардаг. Энэ бол урлагийн ч хууль, амьдралын ч хууль. Би сайхан амьдрахын тулд яруу найрагчийн дүрд тоглож, яруу найрагчийн дүр бүтээхийг хүссэн. Яг үнэндээ би дүрдээ бүрэн итгэчихсэн байсан л даа. Нэгэнт л яруу найрагч учраас би үгсийн шид рүү тэмүүлж, үгийн гайхамшигаар ертөнцийг эзэмдэх гэж бодсон. Харамсалтай нь энэ орчлонд ерөөсөө сайхан үг хэрэггүй, үнэн үг хэрэггүй юм билээ л дээ. Тиймээс яруу найрагч гэгдэж буй хүн бүхэн хичнээн сайн дүр бүтээсэн ч гагцхүү тэр аз жаргалтай амьдралыг найрагчийн дүр өгдөггүй юм билээ, өгөх ч үгүй юм билээ.
Дараа нь би багшийн дүр бүтээх гэж хичээсэн. Ертөнцөд өөрийн оюун, мэдлэгээ шавь нартай өгдөг багш хүн шиг тийм сайхан дүр хаа ч байхгүй гэдэгт итгэдэг. Тэгээд би багшийн дүрд тоглохыг тулд багшийн их сургуулийг ч төгссөн. Багш ч болсон. Аанай л энэ дүр маань мөн л аз жаргалыг надад бэлэглээгүй. Хэдэн зуун шавь нарт сэтгэл зүрхээн би өгсөн. Тэр хэдэн зуун шавь нар маань үнэн чанартаа хэдэн зуун мэрэгчин шавьж л байсан. Өөртөө ашигтай бүх л тохиолдлыг тэд овжноор ашиглаж багш минь, авралын гэгээн сахиус минь хэмээн мөргөхөөс ч буцдаггүй байсан. Бүх зүйл угаасаа л хэмжээ хязгаартай хойно багш, шавийг барилдлага ч тэгсгээд л дуусчихдаг. Нэгэнт л багш, шавийн барилдлага дууссан болохоор шавь нар маань эргээд намайг шавиа болгож үзэл санаагаа тулган хүлээлгэхийг цаг ямагт анзаарагддаг болсон. Ингээд л би багшийн дүрд тоглохоо нэгмөсөн орхисон билээ.
Би бол аз жаргалын эрэлчин. Амьдрал, хүмүүсийн дунд сайн дүр бүтээхийг эрмэлзэгч … Олон удаа тархиа гашилгасны эцэст би эд баялаг бол аз жаргалын ганц түлхүүр юм байна гэдэгт итгэх болсон. Сайн наймаачин болж сайхан амьдрахын төлөө зүтгэсэн. Мөнгөнд дурлаж, мөнгөнд шунасан мянга мянган хүмүүс энэ орчлонд амьдарч байгааг тэгэхэд л ойлгосон. Зөвхөн мөнгөний хэмжээ, мөнгөний үнэ цэнээр хорвоогийн бүх л зүйлийг хэмждэг бол аз жаргал гээч мөнгө л юм билээ. Гэвч мөнгө үнэний дэргэд ямар ч үнэ цэнэгүй учраас наймаачны дүрд тоглох минь надад жаргал биш зовлон болж байсан юм.
Эцэст нь би үнэний төлөө амьдарч аз жаргалыг олохсон гэж мөрөөддөг болсон. Мөрөөдлийнхөө үр дүнд би мөрдөн байцаагч болсон. Мөрдөн байцаагчийн дүрд тоглоно гэдэг эхэндээ надад үнэнхүү таалагдаж байсан юм. Үнэнээс худлыг салгаж, дарлууллагчдыг доромжлогчдоос хамгаалж, шударга бусыг нухчин дарж, шударгыг өмгөөлнө гэдэг миний хувьд үлгэрийн баатрын дүр бүтээж буй мэт л гайхамшигтай санагдаж байлаа. Гэлээ ч үнэн хэрэгтээ мөрдөн байцаагчийн дүр бол хамгийн өрөвдмөөр, бусдын эрх мэдэлд баригдсан арчаагүй дүр байсан юм. Эрх мэдэлтнүүдийн гарын үзүүрт хүүхэлдэй мэт аашлан гүйх дүр маань үнэндээ надад ямар ч утгагүй мэт санагддаг болсон. Ингээд л би мөрдөн байцаагчийн дүрээс сайн дураар татгалзсан.
Одоо би ямарч дүрд тоглож чадахаа больжээ. Хэчнээн хичээгээд ч надад сайн дүр олдохгүй нь. Гэтэл хүмүүс ямар гайхамшигтай дүрийг бүтээнэ вэ ? Эргэн тойронд минь худалч, хулгайч, луйварчин, дарга, янхан, удирдагч, эрдэмтэний дүрийг бүтээгч сая сая хүмүүс аз жаргалаа нэгэнт олчихсон, дүрдээ бүрэн хувирчихсан амьдарч байна. Би сайн дүр бүтээхийн төлөө л амьдарсан. Хичнээн хичээгээд ч би дүрээ олоогүй. Би энэ амьдралд дүрээ олоогүй хүн . Би энэ амьдралд дүрээ олж, дүрдээ тоглож чадаагүй хүн. Би дүргүй хүн. Даан ч ийм дүр нь хорвоод байхгүй.
АЛТАН МЭЛХИЙ МИНЬУУЧЛААРАЙ
-Хүүрнэл зохиолын шинэ түүвэр-
