Зовох гэж л төрсөн жаргал амтлах гэж л өдий хүртэл өссөн
Зовлонг даахгүй бол чи новш нэрийг зүүгээд төгсөнө
Тэвчээр чинь чамайг хүн болгох үнэнч ташуур
Тэсвэргүй хүнд уйлаад урсгах нулимс гашуун
Хязгаарт нь хүртэл тэвчинэ үхэн үхтлээ
Хэний ч өмнө бууж өгөхгүйгээр ээлжит хөзрөө сөхнө
Ганцаараа л алхана амьдрал гэдэг гүүрний дээгүүр
Ганц л үнэн байна чиний төлөө хэн ч үхэхгүй
Итгэл алга чаддагаараа хар усыг балгана
Инээж байсан хүмүүс цаг нь тулахаар чихээ таглана
Хэн ч алга мөнгөтөй чадалтайг нь дагалдсаар
Үнэнг хэлсэн хүн нь худалч болж хараагдсаар
Үхсэн хүүрнээс биш амьд хүнээс айдаг хорвоог
Айдас зорилогодоо хүлэгдэн байж амиа хоргооно
Зовох л гэж төрсөн юм чинь одоо яаая гэхэв
Золигийн хорвоог харааж зүхлээ гээд юу олохов
Дх:Нэг л амьдрана гэвч зовох л гэж төрсөн мэт бүүдийнэ өдөр бүхэн
Зүгээр л явахыг хүснэ эцэсийг нь хүртэл…
Бусад шиг хямдхан амьдрахгүй бүгдийг нүцгэн гараараа бүтээнэ
Өөрийн сонголтыг минь надад үлдээ…
Зовлон Зовлон Зовлон энэ ертөнцийн түмэн Зовлон
Түүний дотроос миний Зовлон миний хувь тавилан
Зовлон Зовлон Зовлон энэ ертөнцийн түмэн Зовлон
Түүний дотроос миний Зовлон миний хувь тавилан
Гуниг даасан харцанд уйтгар шаналал илүүтэйгээр хэдий
Жаахан ч гэлээ бусдын жаргал зовлонг мэдэхтэйгээ бүхнийг
Мэдэрч үзсэн ганц хүний биеэнд дэндүү ахдсан
Гав зүүсэн хоригдол мэт явсаар түүндээ дасна
нэгэн хэвийн цутгачихсан юм шиг давтамж ихтэй учрал
Амьнаас илүү хайртай байсан ч удахгүй хуучрана
Амь зуухаа л бод хайр байсан байгаагүй
Чи амьд хэвээр нүд чинь бус сэтгэл харанхуй
Хэн ч үгүй мэт санагдана нүдэнд зовлон харагдана
Толгойд үлдэх дурсамж тоосонд дарагдана
Худал хэлж амьдарсаар авсныхаа үүдэнд тулмагц
Нэгийг бодож хоёрыг тунгаана нүдийн нулимс бүрхэнэ
Мөнгөөр биш сэтгэлээр худлаар биш үнэнгээр
Явсан нь дийлдэг гэдгийг насны сүүлд үзнэ
Гэрэл гэгээ замд байна түүнийг би хайж байна
Бусдын тусаар биш өөрийн гараар амьдралаа бүтээнэ
Дх:Нэг л амьдрана гэвч зовох л гэж төрсөн мэт бүүдийнэ өдөр бүхэн
Зүгээр л явахыг хүснэ эцэсийг нь хүртэл…
Бусад шиг хямдхан амьдрахгүй бүгдийг нүцгэн гараараа бүтээнэ
Өөрийн сонголтыг минь надад үлдээ…
Зовлон Зовлон Зовлон энэ ертөнцийн түмэн Зовлон
Түүний дотроос миний Зовлон миний хувь тавилан
Зовлон Зовлон Зовлон энэ ертөнцийн түмэн Зовлон
Түүний дотроос миний Зовлон миний хувь тавилан
Амьдрал арван естэй пацааныг ч бодолд оруулдаг
Ах дүү хамаатан саданг анд найзыг ч үүрд хагацуулдаг
Ардчилсан нэрийн доор аль нэг чадалтай эрийг хоол
Амраг минь чи ч үнэндээ айл эзгүйчилж тэр эрийн доор
Бүхнийг мэддэг ч бүгд маргаашийг хүлээнэ
Маргааш ирэх новшийн зүйлс шөнийн салхиар ирнэ
Шөнө ч тайван амрахгүй өдрийн бодолдоо хөрвөөнө
Хэзээ нь тэгээд амьдрах вэ яаасан хатуу хорвоов?
Тамын тогоо тарчилсан олон
Хэзээ ч тохиолдохгүй гэсэн болгон хаалга тогшино
хаашаа ч харсан нүүр буруулсан хүмүүс
харц халтирмаар царайлсан таны өмнөөс
найз чинь тамын элчтэй цуг инээж харагдана
Байз чи энэ амьдралыг хүсэж өөрөө найруулсан
Жаргалтай төгсгөл гэж байдаггүй бүгд л үхэж дуусдаг
Жаварт жаран жилийг өнгрөөхдөө хуруу даран жаргадаг
Дх:Нэг л амьдрана гэвч зовох л гэж төрсөн мэт бүүдийнэ өдөр бүхэн
Зүгээр л явахыг хүснэ эцэсийг нь хүртэл…
Бусад шиг хямдхан амьдрахгүй бүгдийг нүцгэн гараараа бүтээнэ
Өөрийн сонголтыг минь надад үлдээ…
Зовлон Зовлон Зовлон энэ ертөнцийн түмэн Зовлон
Түүний дотроос миний Зовлон миний хувь тавилан
Зовлон Зовлон Зовлон энэ ертөнцийн түмэн Зовлон
Түүний дотроос миний Зовлон миний хувь тавилан
