Нуурын шувууд зэгсээ тойрч ганганаад
Нуруулдсан бухлын дэргэд шаазгай сууж шагшираад
Моддын навчис хааяахан салхи хөлөглөн дэвээд
Морьдын төвөргөө улам чанга сонсогдоод
Намрын улирал аа гэж ийм л байдаг даа
Ээжийн өргөсөн сүү үе үе бороо болж хувираад
Ээмгэнд нь туссан наран дэндүү алсуур гэрэлтээд
Хойд айлын эгчмэд бүсгүй хэзээ ирэх нь мэдэгдэхгүй алга болоод
Хойноос нь гүймээр ч юм шиг сэтгэл огшоод
Намрын улирал аа гэж ийм л байдаг даа
Аавын хурааж ирж байгаа адуу монгол бичиг шиг зурайж үзэгдээд
Ааруул дүрсэн аягатай цайны амсар дээр ялаа ганц нэгээр суугаад
Унагаа барих гэж яарсан би чөдөр, ногтоо мөрөлж гүйгээд
Унзтай цайгаа уусангүй гэж ээж араас зандраад
Намрын улирал аа гэж ийм л байдаг даа
Өвсний толгой урьдынхаас илүү нахилзаад
Өвгөн болсон аав минь дээлээ шуухаа байгаад
Хужиртай талын нууранд мал ундаалж тогтохгүй
Хуйсагнуур салхины үзүүрээс борооны дусал мэдрэгдээд
Намрын улирал аа гэж ийм л байдаг даа
Хөхүүртэй айраг уруул чимчигнүүлж толгойд гараад
Хөөрхөн борлогийг чадахгүй ч гэсэн аяламаар санагдаад
Нарийн дэлт хээрээ унаж уургаа барьж мордохоор
Найранд очиж агсам тавьмаар ч юм шиг ханхалзаад
Намар цаг аа гэж ийм л байдаг даа
