Аньсахнээл нүдний чинь халуун хөх талимаанд хайрын совин цэнхэртүүлжил
Амраг жаалхан чамайгаан л энхрийлж илбэнхэн суух минь
Чононгоо чононгоо
Сайхнаас сайхан чинийхээ л аальнийн гэгээнд уусанхнээ л
Санаж л үгүйлэхийн халуухнаас томоогүй муухай дассаныхаа
Алтанхнээ л хэвлийн чинь охин хөх сэвлэгийг цэнхэр манан ирвэгнүүлжил
Амраг жаалхан чамтайгаан л эрхэлж тунинхан суух минь
Чононгоо чононгоо
Минийлээ муухай чинийхээл үлэмжийн чанарт эншинхнээл
Үгүйлэн санахын энүүхнээс үгүйлэнхэн муухайл хайрласныхаа
Сул асгасан гэзгээр чинь зөндөө чиг удаан наадлаа
Суусар нөмгөн салхи л ингэж Чононхул анхилдаг бизээ
Сэмэрч талмисан харцанд чинь уярч удаан чиг ихээр эрхэллээ
Сувдарч асгарсан хайрын чинь өнгөл хөх чонон тэр бизээ
Энгэр цээжээр чинэл нэг ирвэгнүүлэнхэн их л хөхлөө
Эжий гэгээн хатдын чинь сүү уургийнханл тэр бизээ
Чононхонгоо чинийхээ бэлхүүсийг илбэн ихээр энхрийллээ
Мэлтэгнэж намуухнаа гол усан ийн чонон хөх гиншдэг бизээ
Миний жаалхан Чононгоо
Хагас аньсан халуун харцтай уруулын чинь улааныг их л озлоо
Хатан Бөртийгөөн хайрлахын тань Хаан Чингис омог нь тэр бизээ
Чонон хул биеэр чинь нэг чонон улаан шимжээ ихээр
Чингис их л омгий минь цуснын улаан өнгө нь тэр бизээ
Ум цэцгийн чинь уруул ялдмыг үмхэлж хө өвтгөж эрхэллээ
Хөрвөөж тэгээд л энэ цэцгийн энгэрт миний нуган үр аавдаан улина
Миний жаалхан чононгоо
Хасын тунгалаг хонго өгзөгийг чинь өвтгөж хө ихээр энхрийллээ
Хааны минь хатдын гэгээн их үзэсгэлэн юу нь энэ л бизээ
Үг : Чоно
Ая : Ц.Эрдэнэбат
