Н.Гантулга : Цаг хугацааны тусгал хэмээх цувралаас…
I
Дотоод эрчим хүчээ алсарсан тэнгэрийн шаналлаар нөхөж
Дорнын уудам талд амгалан зөөлний туйл болном
Бодлын хөндийгөөр бэлчсэн хөх зогдорт тогоруудын нулимс
Босоо цэнхэр дэл хийсгэх салхины эрин зууны нууц болном
Үзэгдэх төдий мананд сарнисан он жилүүдийн хуучин дурсгал уулс
Үзэсгэлэн төгөлдөр орон зайн шидэт дэнлүүний гэрэлд шив шинэхэн ертөнц болном
Үдшийн хөх бүрийг огтлон надаас холдсон бүсгүйн
хүйтэн инээмсэглэл
Үлгэр, зүүдний хөшгийг нээж сэтгэлийн халуун агаарт талстах солирын бороо болном
II
Эргэж хэзээ ч давтагдахгүй амьдарч яваагаа бодохоор
Эгээрэх гэгээрэхийн алинд ч өөрөөрөө л оршихыг хүснэм
Тархиныхаа эмзэг хананд ирэх зуунуудын цуурайг сонсож
Талын жижигхэн толгодын дотоод мөн чанарт уусан цаг үргэлж цас адил будрахыг хүснэм
III
Уулсын тунгалагт сэтгэл хоргодон, гоо сайхныг нь шүтэн биширч
Уудам Дорноос мэлтийх нар шиг хүн төрөлхтнийг гэрэлтүүлэн, асан дүрэлзэж яваадаа бахаднам
Цаг хугацааны солонголог гэгээ цээжин цаана минь сая түмээрээ хэрчигдэж
Цацран улсхийх ганцхан гэрэлд нь бүх дэлхий туяаран байхыг анзаарнам
Улирлын сэтгэлгээнээс ангид амьдран, хавар намрыг үл огоорч
Умрын цэнхэр зэрэглээнд сэмрэн, ян сарьдгийн оройд өвгөн даяанч шиг бодлогоширном
Ээх нарны цацраг бүрт алгадуулж, борооны дусал бүрт шавшуулан өөрийгөө ариусгасаар
Эрэмшиж, эгшиж олсон гэгээрлийн судраа хэн нэгэнд орхиод өөр ертөнц, өөр гарагт шилжнэм, би
www.URLAG.mn
