Ангилал: Зохиол

Томоо их дэлгүүрийн гадна шатаар өгсөхдөө “Хүн ирэхийг хүлээх үү, яах вэ” гэж бодол болон явтал нэг бүсгүй хажуугаар нь яарсан аятай точиг, точиг гэсээр өнгөрлөө.

Гэрлэн чимэглэлvvд жирвэлзэн анивчиж хотын шөнө эхэлжээ. Би бэлтгэлээ тараад гэр уруугаа яаралгvй алхав. Улаанбаатар зочид буудлын өмнөх цэцэрлэг дундуур…

Хөгшрөхөөр хүн орж ирдэггүй айл болдог юм байна. Тэгээд л үеийнхэн ч өнгөрөөд л, утас ч дуугарахаа болих юм даа.

Нэг жаалхан хархүү цахилгаан бичихээр орж ирлээ. Хүний мөрөөс болсон хөгшин бид хоёр гэрлийн байцаагч тэр хүүтэй хэдхэн үг солих санаатай хэрэндээ бас хөөрхөн өрсөлдлөө. Тэгээд хэлсэн үгийг нь сонсож чадалгүй алдчих вий гэсэндээ би байцаагч залуугийн аманд чихээ дөхүүлээд:

Эдүгээ Япон улсын утга зохиолын хамгийн нэр хүндтэй шагнал нь Акүтагавагийн нэрэмжит шагнал бөгөөд энэхүү шагнал нь зохиолчдын цар хэмжээг таниулж тодорхойлдог болсноос хойш наян жил болж буй. Харин Акүтагаваг өөрийг нь ямарваа нэгэн шагнал бус “Орчин цагийн япон өгүүллэгийн эцэг” хэмээх алдар тодорхойлно. Үнэхээр ч Акүтагава Рюүноскэ 35 насандаа амиа егүүтгэх хүртлээ 200 гаруй өгүүллэг бичиж, 8 өгүүллэгийн түүвэр хэвлүүлж “богино өгүүллэгийн их мастер” хэмээн алдаршсан билээ.

Гадаа тэнгэр эвгүйтээд, гэр дотор бие тавгүйтээд… Хаашаа ч харсан нэл ус. Үс, нүүр, хувцас… гэртээ суусаар атал бороонд хамаг бие шалба норчихож. Гэвч бүгдийг усан биетэй болгосондоо сэтгэл ханахгүй, өнөөх бороо шаагисаар л…

Нэгэн хосууд үерхээд 2 жил болжээ, тэр 2 бие биедээ маш их хайртай ба үргэлж нэг нэгнээ уучилж, өршөөдөг гайхалтай үлгэр жишээч хосууд байжээ. Хүүгийн ээж нь хүүг балчир байхад нь бурхан болсон ба хүү аав дээрээ өссөн юм гэвч түүний аав ээжийнх нь үхлээс болж архинд толгойгоо мэдүүлж хүүг хангалттай зовоож байжээ. Тиймээс охины гэр бүлийнхэн хүүд ар гэрээс нь болж дургүй байж гэнэ.

Зураач Жамбад бага залуугаас эхлээд хижээл насыг хүртэл үзэж өнгөрүүлсэн амьдралд нь олон янзын захиалга, үүрэг, гуйлт тохиож байлаа, Зарим нь цай чанах зуур бүтээчихмээр, зарим нь зун, намрын зургаан сард арайхийн бармаар янз янзын юм байж билээ. Тэр бүхнийг зурж, сийлж, зорж, зүлгэж урлан бүтээсээр өдий хүрчээ.

​Дэнсмаагийн нойр хулжив. Өрхний хошуу эргүүлсэн тооноор сарны гэрэл шурган хоймор гулсана. Саалийн исгэлүүн үнэр сэнгэнэж, бүгчим халуунд ялаа шаагилдана. Тэр дунд шумуул жонгинон тэнүүчилж, хатавчинд уяатай нялх тугал шоржигнотол шээв. Дэнсмааг зэргэлдээ багаас гурван жилийн өмнө Гүнсэнд бэр буулгажээ.

Хайр харууслын хэдэн мөр холбон суухдаа
Хайртай ээждээ зориулж толгой холбож үзлүү би
Харамгүй өгөх сэтгэлээс тань угжиж өсчихөөд
Харамлаж таниас үзэг цаасаа нуужээ би…